Vandaag zette ik me op een stoel aan een tafel, stak de lamp aan en sloeg het boek open. Via een ondefinieerbare weg werd ik opgezogen in een tornado van emotie, kleur en herinnering, weg van alles en dan toch weer ontzettend hier. Dit werk bijvoorbeeld, dat ik niet één van de 'knapste' vind, maar recht naar het hart gaat en graaft in onuitspreekbaar gevoel. Ik zie de dominante roze radio-toren zonder basis, de verdraaide richtingaanwijzers, de rode schrijnwerker die een boomstam doorzaagt, een kabbelend beekje met onderaan het kleine rad, de man met de boekentas die toekijkt, het verborgen huis linksboven, de man die wegstapt in het bos met ladders tegen rotsen, vreemde bomen sterker dan verwacht onder een 'Japanse' lucht, en herken. De schenker van het boek moet me door en door kennen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten