1001 tuinen die je moet zien voor je sterft... dus twijfelde ik even vooraleer de fiets op te springen richting arboretum van Kalmthout, dat naast oa de tuin van Annevoie en de serres van Laken werd opgenomen in dit boek. Maar eens ter plaatse was de voldoening zo groot dat sterven toch misschien tot de mogelijkheden behoorde... want geef toe, een landschap kan soms niet meer willen dan je op te nemen in zijn oneindige schoonheid en eerlijkheid, in zijn seizoenen, zijn aardse logica en miljoenen jaren genetische veranderingen en perfectionering, zijn Fibonacci opbouw, zijn fragiele tederheid... zucht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten