net Amarcord van Fellini gezien op DVD, gekregen van Jeroen in ruil voor een portie sushi, een film die ik voor de eerste keer zag toen ik ongeveer 11 was, en me, samen met vele andere invloeden, maakte tot wie ik nu ben. Na 35 jaar is deze film natuurlijk verouderd, en kan hij me niet meer zo pakken als toen. Maar ik voel nog steeds een beetje datgene wat me toen als kind zo aanstond, namelijk dat sommige mensen de realiteit en herinneringen zoals ze het zelf hebben beleefd op een originele en persoonlijke manier kunnen vorm geven of van wereldfeiten (zoals het fascisme) door middel van absurde beelden terecht het absurde kunnen aantonen, en verbeelding een krachtig wapen is. Vandaar dat deze film nu moeilijker te verteren is dan in de jaren '70, omdat alles zwart/wit moet zijn, en sommige media alles te simpel voorstelt, dat verbeelding en absurditeit geen kans meer krijgt, dus...SAY YES!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten