Met wat overschoot van een stuk zeep ooit gekocht in zo'n honingwinkel in Brussel, schrobde ik mijn huid en hoopte op die manier mijn dag beter te kunnen starten. De ruwe handdoek vervolledigde het ontvelproces en liet me enigszins opgekikkerd achter in het midden van de badkamervloer. Misschien was er toch nog hoop voor vandaag! Op dat moment liet de, naar mijn mening enige aanvaardbare ringtone op mijn GSM, een vreselijk irriterende en snelle RINGRINGRING me opschrikken uit mijn onaangenaam ochtendritueel en verklaarde daarbij de dag voor geopend.
' hallo W., lekker geslapen, klaar voor de dag? Spijtig dat de zon niet schijnt!'
' Mmm.'
' Naar 't schijnt hebben ze ingebroken bij de apotheker in onze straat.'
' Mm, zou kunnen.'
' Het zal wel drugsvolk zijn van de straat hierachter, of Oost-blokkers, die zijn er genoeg tegenwoordig, waar blijven ze toch vandaan komen, ik weet het niet, maar 'k zei onlangs nog dat het de slechte kant opgaat zo met al die buitenlanders en al dat fijn stof, we zouden beter verhuizen naar Benidorm of zo...'
Daar maakte hij misschien een punt, leven in Vlaanderen is leven in een grote stad. Verhuizen, een nieuw leven beginnen op een verse plek met de natuur als bondgenoot leek me wel wat...verrek! Al negen uur, op het architectenbureau zit een vertegenwoordiger op me te wachten om me in te wijden in de geheimen van kringen in 't gazon zo groot als een voetbalveld en diepteboringen om energiekosten te besparen. Even snel bellen, onze alles-organiserende secretaresse knibbelde droogjes dat ik de afspraak had gemaakt, dus moest ik dit afhandelen. Snel een glas anti-oxidanten binnengeslagen en de fiets opgezwengeld richting werk. Diep binnenin voelde ik echter dat het niet meer fout kon, ik had een plan, mijn leven zou veranderen, niet door een nieuw hemd of een nieuwe flatscreen, neen! Een echte ommezwaai die de resterende jaren zouden verzachten van hel naar vagevuur, of als het enigszins kon tot hemel, mijn hemel zonder indringers. Wat ik toen niet wist was dat anderen in mijn plaats voor nieuwe wendingen gingen zorgen, want zo gaat dat meestal, je zit in een doodlopende straat en je krijgt onverwacht je ontslagbrief, er verschijnt iemand in je leven of je wordt aangereden door een dronken chauffeur die dacht dat je een glascontainer was. Gedaan met de schijnmens in mij die denkt te leven in een omgeving die misschien helemaal niet de omgeving is die hij zich verbeeldt, gedaan met mensen rondom mij met hun spel van testen en proberen, om te zien hoe ik reageer, hopend op het laten vallen van een steek om me dan af te kunnen maken. Gedaan met het veilig spel, geen risico's nemen en het leven aan te passen aan dat van de grijze massa om niet op te vallen. Want stel je even voor dat je wordt gelyncht door de buren van zodra ze merken dat je geen tv kijkt, of dat je poes niet ingeënt is tegen hondsdolheid of tekenbeten, je helemaal niet houdt van verse croissants-sloefen en dat je Clouseau haat, je mag er niet aan denken!
