de tuin

Mezelf afzonderen in de natuur, het is nu ondertussen een tijd geleden dat ik het nog deed. Het boek 'Filosoferen in de tuin' van Damon Young, waarin hij het belang van de tuin of de afwezigheid ervan beschrijft in het leven van Proust, Woolf, Nietzsche,... zit in mijn rugzak. De tuin als de combinatie tussen denkkracht en natuur, controle en willekeur, leven en dood. Ik lees het tussendoor, op de trein naar m'n dagelijkse dance classe van Hayo David in studio Hybrid te Molenbeek, nadien aan de kleine formica tafel in het café terwijl ik een sandwich kip eet met een glas rosé. Het benoemt ideeën en gedachten die herkenbaar zijn, het inzicht in een persoon via zijn tuin, het al dan niet toelaten van dood en verrotting of absolute controle die uiteindelijk onmogelijk is in een grillige, onberekenbare en eigenzinnige kracht als de natuur. Vandaar dat Nietzsche nationalisme verwierp, alsof een volk zijn eigenwaarde aan een veranderlijke en wispelturige kracht zou kunnen verbinden. Tijdens de twee uur dans onderga ik verschillende stadia in mijn zijn, variërend van onzekerheid en het gevoel dat ik niet voldoe tot intens geluk en genot door beweging en lichamelijk contact. De grilligheid, onzekerheid, experiment en de betrachting om geen betekenis, vorm of richting te geven aan de beweging van mijn lichaam staat haaks op opvoeding en bourgeois gedragsverwachting, net zoals de natuur zich niets aantrekt van logische patronen. Het uitsluiten van natuur is dan ook een methode om zichzelf niet te confronteren met verrassing en dood, net twee uitzonderlijk krachtige motors van het leven. 

Narcissus

Mijn vernissage was fijn, veel volk en goede reacties, het weekend erna nog meer boeiende mensen over de vloer gehad, volgend weekend hopelijk hetzelfde. Vedett vloeide rijkelijk, een betoging passeerde met vlag en blauw zwaailicht, de technodreun op de achtergrond. Vandaag neemt mijn goede vriend José Manuel Alorda foto's van mijn tentoonstelling ICONS met een digitale Hasselblad. Vermits ik echt tevreden ben over mijn Berlijns werk en de expo in ruimte 34 lijken enkele professionele foto's noodzakelijk om verder te evolueren en anderen te overtuigen van mijn kunnen. Ik bereid me nu reeds stilaan voor op nieuw werk dat ik zal maken gedurende de ganse maand juni in een Oostenrijkse vierkantshoeve. Stap voor stap blijf ik volhouden zo lang het kan, op zoek naar mijn taal die kan uitdrukken wat ik voel.

Narcissus - acryl op canvas

ICONS

Begin 2013 probeert Geert Verbruggen te voelen wat hij dat jaar wil onderzoeken en raakt plots niet meer los van het woord 'ikonen', schilderijen waarbij de kunstenaar zelf onbelangrijk wordt en die het goddelijke op aarde afbeelden in de vorm van verheven mannen en vrouwen in volle devotie. Zijn idee dat het goddelijke eerder in de linde naast het asfalt te Banneux zit dan in het gipsen afgietsel van de heilige krijgt vorm.
Uitéénlopende beelden en woorden verschijnen op grote bladen papier als vaandels ter ere van de twijfel en bevraging en een reactie op vastgeroeste en verouderde normen en waarden, ingehouden en met rustige borstelstreken of vol kwaadheid en wilde uithalen, laag per laag of snel en impulsief. Waar staat de mens in al deze opinies, ideeën en het groeiende, aangepraatte gevoel van onveiligheid dat uiteindelijk een illusie is en instrument wordt om elke vorm van anders zijn, afwijkend gedrag of denken te beknotten.
Deze keer krijgen honden het woord, schoenen ook, 'Katastrophen' en bloemen, er verschijnt nu en dan een aap op het toneel en het portret wordt herbekeken. De eerste twee maanden van 2014 vertrekt Geert naar Berlijn en schildert er in een studio op de Sonnenallee omdat hij voelt dat zijn opdracht nog niet volbracht is.
De koude stad is op z'n hardst, veel armoede en drugsverslaafden, ook de existentiële éénzaamheid, 'Alone', die hij al sinds geruime tijd voelt, overvalt hem daar. Het geheel sluit zich, de cirkel is rond: we zijn allen wit en zwart, chaos en orde, samen en alleen, onkunde en kunde, dader en slachtoffer, geslaagd en loser, levend en dood, veilig en onveilig, krijger en lafbek, hoer en heilige... het goddelijke straalt in vreemde wegen.