Het regent en dat vraagt erom. Opstaan om zeven uur 's morgens is helemaal geen probleem, zelfs al is het om de trein te nemen naar Antwerpen. Weiden met koeien en huizen passeren, af en toe een groep mensen en een vliegtuig in de lucht. Ik nam geen douche omdat het maandag is en ik plots de behoefte had om niet wakker te worden, zweet onder mijn oksels, het stinkt zelfs een beetje. Louis de Funès zit nog in mijn systeem, de jaren '70 herbezocht, de steeds weerkerende grap van onverantwoord snel rijdende auto's blijft werken. Humor zit hem in het afwijken van zekerheid. Er is moeite nodig om te blijven lachen, dat komt niet vanzelf. De dienster gaf toe dat ze panikeerde toen ze mij zag aankomen na mijn werk in de keuken omdat ze geen rosé hadden, maar witte wijn is in dat geval ook wel ok, ik ben uiteindelijk gezien niet van de moeilijkste en dat is één van mijn grootste ontdekkingen over mezelf het laatste jaar. Een goede vriend krikt me terug op tot het gewenste niveau der creativiteit. Ik kom thuis en trek mijn drijfnatte broek uit, zet me achter mijn toetsenbord en drink rosé, rook een sigaret of twee, we zien wel verder wat er gebeurt. Alles is mogelijk.
