kerstboom

Het was drie jaar geleden dat ik nog een kerstboom kocht. 
Ik was er niet klaar voor gezien de omstandigheden. 

En dan plots dit jaar nam ik me voor er één te kopen, niet alvorens te twijfelen en van zodra de kerstdag met rasse schreden naderde me voor te nemen de ingreep uit te stellen tot volgend jaar, eventueel. 
Ik verplichtte me er uiteindelijk toe het toch te doen, alsof het een zoveelste uitdaging betrof die me sterker zou maken.
Een vriendin met een auto werd ingeschakeld, samen reden we tot buiten de stad om in het centrum van een deelgemeente, diezelfde die niet wou dat er een tramlijn tot in het centrum werd doorgetrokken omdat dan het crapuul van Antwerpen-stad tot bij hun zou kunnen komen, een kerstboom te kopen. Er stonden alle soorten, maar die ene korte dikke riep me onmiddellijk tot zich en zei dat hij de ware was. 

Thuis aangekomen sleurde ik de pot, want hij was met kluit en pot, mijn woonkamer in, waarbij de witte vloer al snel vol naalden en slijk lag, er kropen spinnen rond, hooiwagens op hoge, iele poten, voor mij nog steeds verwonderlijk hoe zoiets kan leven. 
Daar midden in de stad, hoog boven luid roepende Sudanezen, sneed ik het net van rondom de takken, werd er aan herinnerd dat dennennaalden uitslag op de onderarmen veroorzaakt en schoof de boom in de juiste hoek, waarna ik mijn vloer moest stofzuigen en dweilen met mr Propre. 
Er staat dus een boom in mijn leefruimte die vroeg om verder aangepakt te worden. 
Ik wil er kort overheen gaan, U kan het zich wel voorstellen, de winkelstraat, grote kerstmiswinkels waar tegelijkertijd met het kitschgeweld de Kreuners wordt gespeeld, kocht lichtjes zonder te hebben gezien welk licht ze gaven, ik had een herinnering aan ouderwetse, gekleurde lampjes met zacht licht, kerstbollen kreeg ik niet meer over mijn hart, de treurige nepheid vloog rond mijn oren. 
LED-licht dus, wel gekleurd, maar met de intensiteit van een computerscherm, blauw, geel, rood en groen. 

Mijn boom is lelijk.

Twee dagen later kocht ik in Brico slingers, zo van die zilveren, ouderwets schrale en hing ze erbij, keek ernaar terwijl ik me uitstrekte op mijn nieuwe zetel en begon al enige sympathie op te vatten voor dit lelijke geval dat in mijn leven kwam. 

Nog twee dagen later, kocht ik in de Offerandestraat in een winkel met artikelen alles-aan-één-euro holle plastieken beesten, haalde de fluit uit hun onderkant en stak sommige van de LED-bolletjes in hun gat, waarbij ze een wonderbaarlijk licht gaven, eerder kleuren tussenin, paars, roze en zachtgroen. 
Op één van de beertjes stond: I love baby, wat vroeg naar alcoholstift om de 'baby' te doorstrepen. 

Ok, nu is het goed, mijn boom is aanvaardbaar. Nooit gedacht dat zelfs een kerstboom een evolutie kan doormaken als creatief proces.