overschilderd

acryl op paneel - 24 x 30 - 1.11.2011

EXERCICES PRATIQUES

Donderdag waren we vijf jaar getrouwd en vijfentwintig samen, aten in 'à la ville', een fantastisch restaurant in de Zirkstraat te Antwerpen, waar met superverse, zuiderse ingrediënten wordt gekookt zonder nonsens, het is één van die zaken met een frans kantje af maar waar toch alles klopt, ik snoepte van verse sardienen, kalfsvlees in bladerdeeg en kaastaart met warme vruchten, vrijdag maakte ik sushi en ontdekte dat pompoenpitten er een heerlijke smaak aan geven, zaterdag reden we naar Knokke, waar Piet Raemdonck exposeert in de galerie 'Zwart Huis' op de Zeedijk, als reactie op de onnoemelijke saaiheid van deze badstad reden we snel terug naar huis en maakten spaghetti met gehaktballen, een zeer toepasselijk gerecht bij een slechte film, Nine, een remake van Fellini's film 81/2, een soort liftmuziekversie laat ons zeggen, zondag aten we bij Karin en Lieve, radicchio met dressing van blauwe kaas en een 'Poule Noire', vandaag maandag schijnt de zon, beneden in de b&b en boven bij de buren joelen kinderen, de bovenbuurvrouw praat in kindertaal, aaardbeitjes eten, aaardbeitjes eten? nadat ik nieuwe doeken kocht bij Schleiper, drie en één gratis, een buitenkans, op de fiets, binnenkort trek ik ermee naar Oostduinkerke en schilder op het strand, met verf en zand, dat heb ik nu nog niet gedaan, één ding staat vast, de viswinkel wordt m'n dagelijkse uitstap, slapen met het raam open, de duinen en de zee frontaal, ik moet wat overhebben om inspiratie op te doen, nietwaar?

het genootschap der edele delen

Het Genootschap der Edele Delen

Het Genootschap is een nieuwe amateurgroep hedendaagse dans voor mannen. Volgende zomer willen we met een voorstelling letterlijk de straten op met een feestelijke processie, een ode aan mannelijkheid en aan dans.

En ik moet toegeven, Jo Heyvaert is een prima leider en choreograaf, vooral de intensiteit van de weekends staan me wel aan, zeven uur op een dag, goeie locaties, uitproberen, improviseren, inspelen op elkaar, twintig mannen bijeen , alle soorten, alle vormen. Dan voel je direct dat het goed zit, dat het resultaat toonbaar zal zijn, maar dat vooral de ervaring momenteel het belangrijkste is, in mijn persoonlijke dansopleiding, maar ook in mijn ontwikkeling als vrijer mens.

heden dans afleren

Na vier jaar hedendaagse dans ontdek ik des te meer mijn probleempunten:

- mijn lichaam is nooit ontspannen

- ik heb spiergroepen die constant opgespannen staan uit gewoonte zonder dat ik het voel

- ik gebruik mijn lichaam meestal verkeerd

- sommige spieren zijn te kort

- mijn bekken is gesloten

Ik vraag me zelfs af of er nog iets aan te veranderen valt, blijf toch proberen om terug bewust te worden van mijn zak beenderen, bloed, spieren en organen. Leer opnieuw mijn voeten echt in contact te brengen met de aarde voor een beter evenwicht en verbinding te maken met mijn volledige ruggengraat. Net zo in mijn schilderen en tekenen. Ook al startte ik vijftien jaar geleden academie schilderkunst met het afleren te schilderen, voel ik dat ik hieraan nog steeds moet werken. Geen 'schilderij' meer maken, geen 'dans' meer uit te voeren volgens aangeleerde en beperkte normen. En da's nou net het moeilijkste wat er is, afleren wat je al die jaren in de strot werd geramd.

het kinderparadijs

het kinderparadijs - stift op papier - 19.10.2011

Taylor Deupree

 A Fading Found- Taylor Deupree

Maandag volg ik les hedendaagse dans bij Louise Chardon en ontdekte deze muzikant. Vandaag schilder ik abstract werk met deze sound op de achtergrond en geniet, dubbel. Van het geluid en van de zachte strijd met verf en panelen. 

waar is de wind gebleven?

met vrienden discussieerden we over de verandering van architectuur tegenover de jaren '60. Aanleiding was het werk van César Manrique op Lanzarote, futuristische gebouwen in de lava, organische vormen en traditionele architectuur, met een intense wisselwerking tussen interieur en zijn omgeving, uitgaande van communicatie en respect. En opeens viel de uitspraak dat architectuur toen meer sex-gerelateerd was, ik vond dit nog geen gek idee. Herinner U Barbarella, grote zit-ligmeubels in het midden van de living, dicht bij een immense zwevende open haard, veel bloemmotieven, felle kleuren. Kijk wat er nu van overblijft, de woonkeuken, kaal en slecht bedacht minimalisme, het uitsluiten van gevoelens, nuances, en vooral natuur.  Architectuur straalt nu hoog boven ons als een neonbord in Las Vegas en is meestal louter een goeie investering. Waar bleef de mobiel, de fantastisch organische vormen, sensueel, gedreven door de wind, met geluid en zachte onvoorspelbare bewegingen, die verrasten, nooit hetzelfde maar steeds weer veranderend onder invloed van de natuur? 

Hasselt

le champignon mortel

Le Champignon mortel- stift op papier - 5.10.2011

hahaha!

ik wou het niet tonen, nieuw werk voor mijn komende tentoonstelling in de Factor in de Bleekhofstraat te Antwerpen, vernissage op 2 december met DJ en heerlijke wijn, maar vooral mooi volk! 

Maar gezien mijn belofte in m'n vorige depri-blog... VOILA!

beter een verre vriend dan een slechte buur

Momenteel voel ik me niet zo lekker, niet fysiek, eerder psychisch, mag een mens dat meedelen op internet? Ik zoek naar de oorzaak van dit ongemakkelijk gevoel. Ik nam drie jaar geleden de beslissing om niet verder te stijgen op de economische ladder, en de sprong in het onbekende te wagen, schilderen, hedendaagse dans, b&b, mijn blog, zoeken naar alternatieven van de naar mijn gevoel groeiende tendens om meer te consumeren en te bewijzen tegenover anderen. Er wringt iets, aanleiding was de herfst dacht ik eerst, maar nu wordt er me stilaan iets duidelijk. Mijn buur schreeuwde drie weken geleden in m'n gezicht, in mijn eigen huis, dat ik een 'loser' was, en bedreigde me daarna fysiek, omdat ik verbaal durfde te zeggen dat we het niet meer aankonden, zijn verbouwingen, drilboren om zeven, niet meer kunnen praten in eigen huis, zware schade aan ons terras, kortom een onvoorstelbaar arrogante houding van jonge mensen met veel geld en geen communicatie, we moesten zelfs onze b&b tijdelijk sluiten... ik besef nu dat deze woorden ongelooflijk pijnlijk kunnen zijn, dat een mens echt gekwetst kan worden in zijn waarden. Ik zat op een goede weg voor mij, maar wordt genekt door een fils-à-papa (of is het mama) die niet doorheeft dat menselijk contact en respect fijne waarden zijn. Ik probeer momenteel terug omhoog te kruipen om de weg te hervatten, een weg die vermoedelijk niet overeenkomt met het maatschappelijk, economisch ideaal. Laat ons hopen dat ik er in slaag terug te voelen wat ik eerder voelde als 'juist' en een fijne tweede helft kan breien aan m'n leven, ook al is het via de moeilijke en spirituele weg, amen...

Ik beloof dat m'n volgende blog positief en inspirerend zal zijn!

STEPS

Steps City Magazine - 2 oktober 2011

Feeling Wonen - oktober 2011

Feeling Wonen - oktober 2011 Creatief laboratorium
tekst: Karin De Ridder/ Styling Muriel Verbiest/ Foto's Diane Hendrikx