Brussel, hoofdstad van Europa, het eerste wat een persoon ziet als hij het centraal station verlaat is het lelijkste project ter wereld, de namaak middeleeuwse pastiche zonder schroom, BOZAR ontvangt en laat Tuymans mij ontroeren, een infuus naar hart en hersenen, schaam me om die schaamteloze pers en dikzak De Wever die uithaalt naar deze sublieme kunstenaar en zelf uitpakt met zijn wekelijks bezoek aan een frituur, trek richting 'Plattesteen' waar homo's en hetero's samen genieten van een heerlijke Belgische keuken, een Leffe of een literfles wijn erbij, een interieur dat moet gekoesterd worden, net zoals nadien het café 'Le Laboureur' waar mannen en vrouwen zitten te kaarten, Lucienne bloemen krijgt van de kroegbaas, de toiletten stinken naar roze blokjes, om op de terugweg door de regen, licht aangeschoten, te genieten van Brussel met zijn grijze blokken uit de jaren '70, supermoderne architectuur, om dan weer afscheid te nemen van het lelijkste project ter wereld uit de jaren '90 en via Horta's station langzaam Brussel uit te glijden in het grijze interieur van de dubbeldektrein tot Antwerpen, waar een moslima mij geld vraagt, ik keer terug, kijk haar aan, en zeg rustig dat ik al heel mijn leven werk ter onderhoud van de sociale welvaartstaat, er andere manieren zijn om aan geld te raken, waarop ze doet of ze me niet verstaat, je suis sans papiers, ik kom thuis en eet patatjes.
Brussel, hoofdstad van Europa, het eerste wat een persoon ziet als hij het centraal station verlaat is het lelijkste project ter wereld, de namaak middeleeuwse pastiche zonder schroom, BOZAR ontvangt en laat Tuymans mij ontroeren, een infuus naar hart en hersenen, schaam me om die schaamteloze pers en dikzak De Wever die uithaalt naar deze sublieme kunstenaar en zelf uitpakt met zijn wekelijks bezoek aan een frituur, trek richting 'Plattesteen' waar homo's en hetero's samen genieten van een heerlijke Belgische keuken, een Leffe of een literfles wijn erbij, een interieur dat moet gekoesterd worden, net zoals nadien het café 'Le Laboureur' waar mannen en vrouwen zitten te kaarten, Lucienne bloemen krijgt van de kroegbaas, de toiletten stinken naar roze blokjes, om op de terugweg door de regen, licht aangeschoten, te genieten van Brussel met zijn grijze blokken uit de jaren '70, supermoderne architectuur, om dan weer afscheid te nemen van het lelijkste project ter wereld uit de jaren '90 en via Horta's station langzaam Brussel uit te glijden in het grijze interieur van de dubbeldektrein tot Antwerpen, waar een moslima mij geld vraagt, ik keer terug, kijk haar aan, en zeg rustig dat ik al heel mijn leven werk ter onderhoud van de sociale welvaartstaat, er andere manieren zijn om aan geld te raken, waarop ze doet of ze me niet verstaat, je suis sans papiers, ik kom thuis en eet patatjes.
schoon, juist, ad rem
BeantwoordenVerwijderen