lente

Thuis hebben we een 'huisaltaar'. Een plek met afbeeldingen van Maria en boeddha. Niet vanuit een diepgelovige overtuiging, maar als onderdeel van een opvoeding, 'vaderlandsche' geschiedenis en persoonlijke ontdekkingen tijdens de grote tocht. Misschien is het een invulling van een gemis aan spiritualiteit.
Tussen 15 januari en 2 maart 1933 verscheen Onze-Lieve-Vrouw acht keer aan Mariette Beco als “De Maagd der Armen” in Banneux, België.

Beauraing, winter 1932-1933. Iets buitengewoons, in buitengewone omstandigheden. Het is al koud en donker. De tweede wereldoorlog staat voor de deur. In de duisternis verschijnt een licht. 33 maal, van 29 november tot 3 Januari, verschijnt Onze Lieve Vrouw aan 5 kinderen. Dit verhinderde niet dat ze bijna allen uiteindelijk stierven aan ziekte of ongeluk.

.

.

Deze foto namen we daar: 3 mensen in gebed voor de meidoorn waaronder zij verscheen, een view-masterblauwe hemel en denderende wagons van Solvin over de achterliggende spoorweg, hoger dan de Maagd (klik op de foto!)

Kleuterschool bij de zusters, klein kasteeltje. In mei mochten we de ommuurde, geheime tuin in, verre tocht naar het spierwitte beeld onder de boom. Blauwe boshyacinten en meiklokjes in een opgeschoten grasveld. Alles leek toen fris, zuiver en zoet.

Dit diepgeworteld gevoel van zuiverheid blijft aanwezig, en herken je tijdens een bezoek aan Beauraing, Banneux in België, of Lourdes in Frankrijk. Dat niet te omschrijven gevoel van oorsprong, idealisme en 'alles-komt-goed-en-heeft-een-reden-patent'.

.

Drie jaar geleden werd een fijne vriendin doodgebliksemd. Haar foto staat ertussen. Ook voor haar hoop ik dat ze terecht is.