In trainingsbroek loop ik nonchalant mijn straat uit en begeef me in de Offerandestraat. Het lijkt wel of ik de enige Belg ben tussen Indiërs, Afrikanen, Marokkanen, Russen, gesluierd, gemanteld of bebaard. De ruiten van designcenter de Winkelhaak zijn bedrukt met ronde, vage balafdrukken, een oude, dikke vrouw waggelt, haar caddy voortsleurend, de andere richting op. In de Chinese supermarkt ruikt het naar garnalenpasta en opslagplaatsen, de slanke, Aziatische, bruine slierten uit een plastiek potje slurpende juffrouw wijst me streng op mijn vraag de juiste zak sushi-rijst aan, gedroogd zeewier, lente-ui en noedels belanden in het witte zakje. De Chinese straat ligt er treurig bij, verscheurde vlaggen, vernielde lampions, scheve huizen, shoppende chinezen en andere mensen, en kan me voorstellen dat de sfeer in deze straat die van een doorsnee Chinese stad benadert. Via het De Koninckplein waar wordt gebouwd, groepjes donkere mannen of éénlingen tegen een gevel staan te zijn en de Afrikaanse kerk in de Lange Beeldekensstraat, loop ik naar de Handelstraat en duik een viswinkel binnen waar men mij 'chef' noemt en me een dikke snee tonijn afsnijdt. Samen met de gepelde garnaal steek ik de straat over en koop sesamzaad en vijgen, die van 2,5€ want die van 1€ zijn van vorig jaar. In de Diepestraat vind ik de avocado die net rijp is om te gebruiken in de sushi en bots op de grote politiebus die er gestationeerd staat na de reportage in 'Koppen', loop tussen claxonerende auto's met mannen in blauw kleed op weg naar een huwelijk, passeer een rochelende negerin, zes politieagenten en twee noterende overheidsmensen via de dichtgetimmerde ramen van het hoekpand dat wacht om verbouwd te worden, de Wetstraat in, steek de sleutel in het slot, ga naar binnen en zet me met een tas koffie met slagroom aan de terrastafel, schrijf deze tekst en neem een kijkje in 'Ministry of Food, Jamie's kookrevolutie, echt iedereen kan leren koken in 24 uur'...
