dit kleine, platte ventje staat in de bossen van Herentals, de gigantische speeltuin uit 1970 is ondertussen verdwenen, maar hij, hij staat er nog steeds. In een stevige positie, de benen wijd open, sneakers onder een zwarte broek, trendy jasje met er onderuit piepend zijn witte singlet, en een pet. In de ene hand de ouderwetse verrekijker, de andere hand recht vooruit wijzend richting glooiende duinen en dennenwoud. Het bordkarton werd bevestigd op een namaak boomstam, zoals je die nog kan terugvinden in Kempense voortuinen naast andere betonnen kabouters, waterputten en herten.
Al decennia lang blijft het manneke wijzen, vol vertrouwen de toekomst inturend, in zwart, rood en wit met alleen het suizen van de wind tussen de dennennaalden en op het einde van de bestemming de 'toeristentoren' uit de tijd dat stadsmensen op vakantie gingen in de Kempen, omhoog klimmend in het sterk geurende, zwart gecarboliniseerd houten staketsel dat, toen, vervaarlijk kraakte en bewoog.
Boven wachtte de horizon, de blauwgroene kruinen en het gevoel dat het ventje gelijk heeft.
tekening: Piet Raemdonck
Geen opmerkingen:
Een reactie posten