28 feb 2011

25 feb 2011

° 375g polenta
° 2 liter water
° 8 ansjovisfilets
° blik borlotti bonen
° 500g tomatenpuree
° 1 rode ui in ringen
° oregano
° tofu gehakt
° 4 teentjes look uitgeperst
° 12 Griekse kappertjes
° olijfolie
° peper en zout
° gemalen Emmental kaas

Kook de polenta zoals aangeduid op de verpakking, giet uit op een bevochtigd werkblad, strijk glad tot op een dikte van 1 cm en laat minstens een uur afkoelen. Snij in de vorm van de ovenschotel en leg op de met olijfolie voorziene bodem. Bedek met de bonen en het tofu gehakt, de tomatenpuree, de ui, de ansjovis, look, kruiden en kappertjes, bestrooi met Emmentaler kaas en extra olijfolie, en zet gedurende een half uur in een voorverwarmde oven op 190°. De laatste 5 minuten even onder de grill en dien op met rode wijn... hoewieh, lekker straffe kost!

...en nog een portie Brussel!

Fortis is modern!

De Fortis maakt reclame voor woonkredieten, gericht op... homo's! Kijk even mee naar deze twee heren op de affiche, net gekamd en geföhnd, designbrilleke, proper en modebewust gekleed, elkaar niet aanrakend, maar ieder toch een schoon aplikske in de hand, en wat een voorbeeldige tanden, en die molurekes op de achtergrond, ja dat moeten wel twee janetten zijn!

Brussel-Tuy-Borre-Dille-mans

Brussel, hoofdstad van Europa, het eerste wat een persoon ziet als hij het centraal station verlaat is het lelijkste project ter wereld, de namaak middeleeuwse pastiche zonder schroom, BOZAR ontvangt en laat Tuymans mij ontroeren, een infuus naar hart en hersenen, schaam me om die schaamteloze pers en dikzak De Wever die uithaalt naar deze sublieme kunstenaar en zelf uitpakt met zijn wekelijks bezoek aan een frituur, trek richting 'Plattesteen' waar homo's en hetero's samen genieten van een heerlijke Belgische keuken, een Leffe of een literfles wijn erbij, een interieur dat moet gekoesterd worden, net zoals nadien het café 'Le Laboureur' waar mannen en vrouwen zitten te kaarten, Lucienne bloemen krijgt van de kroegbaas, de toiletten stinken naar roze blokjes, om op de terugweg door de regen, licht aangeschoten, te genieten van Brussel met zijn grijze blokken uit de jaren '70, supermoderne architectuur, om dan weer afscheid te nemen van het lelijkste project ter wereld uit de jaren '90 en via Horta's station langzaam Brussel uit te glijden in het grijze interieur van de dubbeldektrein tot Antwerpen, waar een moslima mij geld vraagt, ik keer terug, kijk haar aan, en zeg rustig dat ik al heel mijn leven werk ter onderhoud van de sociale welvaartstaat, er andere manieren zijn om aan geld te raken, waarop ze doet of ze me niet verstaat, je suis sans papiers, ik kom thuis en eet patatjes.

23 feb 2011

zwart ven

Als kind onder de tien liep ik door de velden tot aan de bosrand, kroop door het kreupelhout en betrad een magische plek tussen hoge lorken, hun stammen in zwart vennenwater aan de kanten afgezoomd met rosse graspollen, verspreid stond rhododendron luteum waarvan de fijne, gele bloemen een zwaarzoete geur verspreidden gelijkend op die van lelies. De plek verenigde alles op die kleine oppervlakte, de dennen die toch hun naalden verliesden en daardoor het water, symbool van leven, zwart verzuurden, het angstig verkrampte kreupelhout, de knalgele doodsgeur van de meeldraden vol giftige honing.

22 feb 2011

een kier

Vanmorgen begon de drilboor opnieuw om zeven uur naast het hoofd van onze b&b gasten, er staat forsythia te bloeien in een vaas op de schouw boven het haardvuur want terug kouder, mijn lijf stond losser op de dans vandaag, mijn 'hospital série' wordt klaargestoomd voor een tentoonstelling, onze b&b gasten zijn toch enorm tevreden, we steken er dan ook meer tijd en liefde in dan louter economisch nodig, de extreem-rechtse Marie-Rose noemt men in de pers de 'people's princess', ik moet kotsen, koffie in de zon is heerlijk, pasta met spinazie, champignons en look ook, PLAY binnenkort, voor de laatste keer in ccMerksem als skelet-paard-mens-pop, fuck die idiote politiekers die vals verontwaardigd zijn over een onbelangrijke mail en eigenlijk het land moeten leiden, hoera de nieuwe creativiteit en vechtlust van het jonge volk dat opstaat en oude fossielen de mond snoert, een fles wijn opent en zegt: oef, er bestaat nog iets anders dan economische tijd, enfin, eindelijk, schließlich, τελικά, infine, por fin, 最終的に, finally, Окончательно,...

20 feb 2011

bijna afbraak

De afbraak van het gebouw nadert, de demonen roeren zich, 26 & 27 februari laatste weekend om het museum te bezoeken - Eikenstraat te Geel

17 feb 2011

les dessous chics

Vandaag nam ik een volledige dag om opnieuw te schilderen na mijn avontuur in Geel en de Apra kliniek, en da's niet eenvoudig, beginnende met een afbeelding uit een tijdschrift uit 1958, alleen thuis, de deur naar het terras open, de zon die scheen, proberen, vloeken, een fles wijn ontkurken, buitenlopen, het terras schuren met javel, terug binnen, een glaasje, verder schilderen, twijfelen, proberen, bijsturen, nadenken, weer twijfelen, om dan om vier uur buiten te vluchten, koffie drinken in 'our house', gaan wandelen met de hond, terug naar 'our house', wijn drinken, babbelen, filosoferen, kinderen-geen kinderen, mannen ontmoeten die gewoon praten over hun leven, denken dat ik naar huis 'moet', uiteindelijk thuis geraken, 8 uur, nog niet gegeten, terrasdeur terug open, Jane Birkin op, terugdenkend aan haar optreden in 't Rivierenhof' in de regen, les dessous chics! En nu..?

16 feb 2011

lachen met Pieter

... en dan vlucht ik naar het rustigste plekje in 2060 Antwerpen, om de drilboor bij de buren die al anderhalve maand ons huis, onze hersenen, en onze gasten laat daveren te ontvluchten, de bibliotheek Permeke op het De Koninckplein, lees stiekem Vrij Nederland, moet alweer lachen met de cartoon van Pieter Geenen, freelance illustrator, die menselijke valse waarden steeds onvoorstelbaar komisch aan de kaak stelt, heerlijk!

15 feb 2011

staaldraad en gekuch

2060, Antwerpen, zowat de meest besproken buurt van de stad, in volle expansie maar soms zo door en door triest, zoals vanmorgen. Ik kwam buiten, de zon scheen, de blauwe regen bij de buren lag tegen de grond. Men had de staalkabel waarlangs deze plant zich slingert... gestolen! Op zo'n moment voel ik me teleurgestelder dan anders en smijt mijn gekheid rond het palaver over Jan Decleir die morgen in de krant erbovenop, die terecht zijn voorstellling stillegt vanwege individuen die ongegeneerd hun longen uitblaffen. Ok, voer alweer voor discussie, maar begin dan geen prietpraat te verkopen zoals 'directeur evenementen en communicatie bij cultuurnetwerk Davidsfond' Filip Salmon, die de kneuterige opmerking maakt dat mensen geen gsm's zijn die je kunt uitschakelen. Neen, inderdaad, da's spijtig zou ik zo denken, het draait allemaal om ouderwets respect, en godverdomme, de volgende keer dat U naar het theater gaat, let dan eens op dat drietal mensen dat blaft en voel dat dit geen gekuch is, maar... onbewust ongemakkelijk gedrag of behoefte aan aandacht. Of heb ik het mis?

me... dancing

13 feb 2011

vrouwen en Electrabel

Mijn autoradio bracht redding, 100.000 vrouwen in Italië komen op straat en protesteren tegen de hoer die Berlusconi maakt van vrouwen (zie mijn blog), 100.000 jonge mensen komen op straat tegen Mubarak en zijn uitzuigend beleid, de vibratie breidt zich uit naar andere landen, in eigen land komen jongeren op tegen het ouderwets, hypocriete, op oude vetes gevestigde politieke beleid, het is stilaan genoeg geweest, en ik word gelukkig, omdat er stilaan een klein beetje frisse revolutie door de wereld stroomt, die geen genoegen meer neemt met stoffig en oubollig gesloef, ouderwets parochiegemompel en een louter economische benadering van de wereld, vetzakken in dikke mercedessen terecht achterdochtig worden bekeken, en hopelijk binnenkort de juiste mensen gewipt worden die onmenselijke energieprijzen in België mogelijk maken. Gisteren zat bij mij thuis een Luminus-man af te geven op Mieke Vogels, en andere groenen, omdat die eisten dat de energiebedrijven moesten investeren in nieuwe energie, waardoor dit werd doorgerekend aan de klanten en daardoor de prijzen zogezegd te duur zijn ... en op zo'n moment vraag ik me af, wie houdt wie voor de gek?

vegetarisch genot

Zaterdag, ik reed in onze Opel Tigra richting Brussel, Larissa naast mij, parkeerden na lang zoeken en aanschuiven tussen hevige Marokkanen onze auto, en klommen vier hoog via de stalen buitentrap naar de danszaal in de Bottelarij, waar de vrolijke Michel Yang wachtte en ons onderwierp aan drie uur enthousiast dansen, vol energie en levensvreugde. Ik verliet het gebouw, startte de auto opnieuw en volgde de richtingaanwijzers ring, koos de verkeerde richting en deed de volledige toer rond Brussel om Tervuren te bereiken, waar Wim & Annabel hun winterbarbecue klaarmaakten, overtuigde vegetariërs, wie vlees wenste moest het zelf meebrengen. Annabel maakte haar abnormaal perfecte catering-kookkwaliteiten (absolute aanrader!) waar, zodat haar veggieburgers werden verslonden door de massa als christenen door de leeuwen. Half vijf 's morgens, haardvuur uit, bed in. Ontbijt, niets zo aangenaam als gesprekken met 'jonge', bewuste mensen over de meest uiteenlopende onderwerpen, snel de auto in, ring op, E 19, richting Geel, museum van het afscheid, Biosphere op de achtergrond, heerlijke reacties op mijn werk, mijn ouders die zich eerst zorgen maakten over mijn geestelijke toestand toen ze mijn werk zagen, maar rond de tafel in het cafetaria al snel mijn opzet begrepen, diepgang en éénvoudig menselijk contact in één ruimte, belangeloze inzet, zoeken naar zin en meerwaarde, snelweg, Jamie Woon, night air, thuis, rosé, manchego, blog...

11 feb 2011

Biosphere

Geweldig... Biosphere komt naar België, alter ego van de (tiens, alweer...) Noor Geir Jenssen, een fervent alpinist die pure, tijdloze muziek maakt. Ik ben fan en speel zijn cd's geregeld af, soundscapes als ik werk, schilder, kook, verdwijn even uit de harde realiteit zoals vandaag, toen ik op de ring rond Antwerpen grijs door de regen reed, op de radio een interview over palliatieve sedatie. Reden te meer om volgende week naar STUK te Leuven te trekken en mezelf onder te dompelen in de klanken van oneindige universums, sprekende rotsen, zware watermassa's en bouncende planeten, JOEPIE!