transformatie

Vandaag is het mijn verjaardag. Ik word ouder. Ik ben de derde oudste danser bij 'het genootschap der edele delen' van Jo Heyvaert. Vorig weekend dansten wij, mannen, twee volle dagen in Anderlecht waaronder een workshop door Peter Jasko van Les SlovaKs, energiek, fysisch. Na vier jaar dansen alweer dat moment van valse schroom, niet durven laten gaan, geremdheid om te bewegen. Waar deze, bij de meeste mensen aangeleerde angst vandaan komt lijkt me een interessante vraag. 's Avonds kwam ik uitgeput maar springlevend, nat van de regen en pijnlijke rug thuis, en keek naar 'Dancing Dreams' over de dansvoorstelling 'Kontakthof' van Pina Bausch, maar gedanst door jongeren tussen 14 en 18 jaar zonder danservaring. Knal! Net zoals bij de film Pina, werd ik alweer ontroerd, deze keer trachtte ik te voelen waarom. Mijn vermoeden? Ik zie mensen die hun emoties durven laten gaan, eerst met een fundamentele onzekerheid en faalangst, maar uiteindelijk sterker verschijnen, een soort van tweede aard voelen die in ons allen schuilt. Kijk naar de dansers en zie hoe zelfzeker ze worden, hoe ze stralen en van binnenuit werken, wat een présence en ode aan het echte leven. Hedendaagse dans kan dit bij mensen naar boven brengen. De plastieken danseres die ik vandaag kreeg danst non-stop voor de magnetische spiegel. Black Swan viel me dan ook tegen nadien.