En zodoende eindigt 2011, het jaartal heeft geen enkele betekenis, Christus werd geboren op 7 na Ch. en in de lente, de kerk confisceerde alle vrolijkheid die geen binding had met het kerstekind, het heelal bestaat al 13,7 miljard jaar. Mijn batterij is op, iedereen in mijn omgeving houdt zijn hart vast voor 2012, er gaan dingen veranderen, naasten willen zich er niet bij neerleggen dat het zo niet verder kan, tweeverdieners met kinderen in mega-kinderopvanggevangenissen, twee auto's, een huis, drie vakanties, vliegen, rijden, eten, drinken, warmte overal, de vanzelfsprekendheid die ons is meegegeven. Morgen onderga ik oudjaar in de natuur, de hut U weet wel, geen electriciteit, douchen onder de sparren, uilen in het bos, muizen aan de deur, rust en contemplatie over wat gaat komen. Ik maakte soep van drie paprika's en drie ajuinen, pasta van m'n schoonzus uit Calabrië die ergens bevestigde wat ik soms denk. In het zuiden maken ze zich minder zorgen, er is toch al geen werk, geen arrogante rijkdom, hoe minder je hebt hoe minder je kan verliezen, net zoals ik onlangs opmerkte dat ik als ex-zelfstandige geen recht heb op pensioen en het daarom een opluchting noemde in deze tijden waarin enkel nog over economische voordelen, crisis en ratings wordt gesproken. Daarom wordt, wat zeg ik, moet 2012 een jaar worden van verandering, en het liefst zonder angstaanjagend huilende Koreanen langs de kant van de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten