Gintas Kraptavicius

Martin Schwarz

Plots werd mijn blik naar een aantal postkaarten in een staander voor de boekhandel gezogen, ik liep er heen en nam er vier, betaalde en stak ze weg. Beelden die onmiddellijk beroeren, zonder te weten waarom. Een maand later vind ik ze terug en zoek de kunstenaar op, Martin Schwarz, Zwitsers kunstenaar, boekuitgever, fotograaf en illustrator. Hij manipuleert ouderwetse postkaarten tot bevreemdende beelden die vanzelfsprekendheid plots in vraag stellen via humor en daardoor de kracht die van visuele nostalgie  uitgaat naar een hoger niveau tilt. En U mag mij vertellen waarom het zo actueel is dit werk...

Kijk even mee naar de Matterhorn op reis!

Grime

... en krijgt U ook niet genoeg van 'Grime music' uit de voorstelling Altered Natives, check this out!

TWERK!

Ze stond al een half uur te wachten in de regen omdat ze de receptie van het Hilton hotel aan de lijn kreeg in plaats van mij. De mail die de vrouw uit Amsterdam bij de Marokkaanse winkel om de hoek stuurde zweeft nog steeds ergens in de virtuele wolk. Uiteindelijk treffen we elkaar, praten, ze zet haar koffers neer in het appartement. Thuis ruilt de boekhoudster een reeds aangekocht schilderij in tegen een ander, ik zet koffie, ze wil van mijn portret af en begint een ingewikkeld verhaal over familie intriges, afbetalingen en homoseksuele neven. Haar atoomharen staan nog stevig overeind ondanks haar kleine gestalte. Ik knik rustig en luister, een beoordeling is momenteel allesbehalve constructief. Op de Vrijdagmarkt eet ik een salade geitenkaas met een glas wijn, maar als de Griekse man passeert worden dat er al gauw vier, Tom à la Ferme wacht in de Cartoon's maar niet op mij. Op het asfalt van de parking ontmoet ik mijn jonge bovenbuurvrouw die ik niet meer zag sinds het tragische ongeval in Laos waarbij ze haar vriend verloor. We pakken elkaar even vast, roken samen een sigaret met tranen in onze ogen voor de absurditeit van dit idiote leven. Nog geen half uur later zetten François Chaignaud en Cecilia Bengolea met hun afgetrainde gezelschap  al 'twerkend' op keiharde DJ-beats de wereld op zijn kop, ervaren dansers die alle conventies van een normaal optreden dooreen schudden, er is geen begin of einde, het gaat eindeloos door, net zoals in clubs over de ganse wereld. Gender, leeftijd, dans en aanvaard gedrag worden heruitgevonden en met een indrukwekkende vanzelfsprekendheid en frisheid afgevuurd, een ode aan het leven in licht, kleur, geluid en beweging. De free jazz in het café nadien bevestigt deze dag, er bestaan oneindig veel structuren waarin we ons kunnen begeven, dissonant en consonant. Het is voorlopig nog niet gedaan.

geluk

Een zeer intense vorm van geluk overvalt me op dit moment. Ik heb net gedanst in Molenbeek ter voorbereiding van de Zinneke parade terwijl vier verdiepingen lager Braziliaanse danseressen heftig door de straten schokten, begeleid door drums tussen gesluierde vrouwen en typische Belgische voordeuren. Nu zit ik op een stoel op mijn terras thuis in de stad, niemand buiten, muisstil, het schemert. De kleine tuin is na zeven jaar dicht gegroeid met gekoesterde bamboe, taai maar buigzaam, zelfingenomen en onberekenbaar als mijn kat. De donkere kamperfoelie is sinds zijn volwassen toestand jaarlijks huis voor nestelende merels en bosduiven, en zo ook nu, de merel vliegt in volle snelheid zijn nest in en uit, luid krijsend tussen de hoge stadsmuren. Ik ben gelukkig dat ik dit mogelijk maak, door de natuur toe te laten in een stad waar deze niet gewenst is. Mijn ingeboren tegendraadsheid triomfeert zacht door het zoeven van de vogel in de door mij gecreëerde biotoop. Geen grenzen, geen lijnen, en zeker geen limiet volgens de hoogte der kunstmatige tuinmuren.

Jardin de Luxembourg

windows of Paris

leven en dood

Ik rook een sigaret, drink een glas rosé, bekijk de oude man naast mij die voor de helft zijn kip eet, de hond op het trottoir ligt te kijken naar het verkeer. Momenteel denk ik aan niets, zit in een drukke straat van Parijs, stel me geen vragen en berust in het moment. Mensen passeren, de ober is alweer uitermate vriendelijk, even verder staat een bord dat uitlegt welk gebouw hier vroeger stond. Ik had nog nooit Père Lachaise bezocht. Kerkhoven zijn uiteindelijk vreselijk lelijk, dure bourgeoisie die wil laten zien hoe belangrijk ze waren tijdens hun leven. Of pijnlijk, Jim Morrison in een graf vol tuttefrut van fans, Proust onder een koud gepolierde granietblok, of vervallen tempels voor een duur wijf. Edith Piaf zochten we niet meer op, welke zin heeft het, dan nog liever zeeslakken met een glas Macon op een terras in het 11e arrondissement.

Viola flowers & bright light

U weet ondertussen misschien al wel dat ik ontroerd kan worden, en eigenlijk ben ik daar blij om. Zo ook hier in Parijs, waar de lente de blauwe regen en roze kerselaars laat zingen, de wijn aan de houten bistrotafels in Le Pure Café beter doet smaken  en de compacte botercroissants van de oude vrouw tussen haar dure guimauves naar extra boter roepen. Abercrombie & Fitch op de Champs-Elysées bewijst dat de juiste sfeerschepping mensen doet kopen, denk aan een kruising van Disney-Versailles met een homodiscotheek, gehuld in een  goedkoop cologneparfum. Het ontwerpniveau van de kleding overstijgt dat van C&A niet. Het half uur wachten in rij naast madame non die geniet van haar positie op het balkon waar iedereen haar kan zien is het waard, Bill Viola en zijn tijdmanipulatie doen de rest. Het in donker gehulde Grand Palais lijkt op het nocturama van de zoo, mijn ogen passen zich traag aan en dan voltrekt zich de liturgie van het leven. Wie zijn wij, waar gaan we naartoe, waarom zijn we hier? Vuur, water, lijden, emotie en éénzaamheid, de constante dreiging van het oerfenomeen waarvan we deel uitmaken in beelden, religie in éénvoud, de overeenkomst tussen alle godsdiensten. Robert Mapplethorpe stompt twee uur later ouderwets de jaren '80 in mijn maag en markeert het verschil in tijden, de expliciete, sexuele revolutie ligt ver achter ons, we bevinden ons in de 21e eeuw en een nieuwe taal is noodzakelijk. De taal van emotie, verbondenheid in kwetsbaarheid,  overeenkomst en transformatie.

Paris II

meer kleur op straat!

Paris