Ik rook een sigaret, drink een glas rosé, bekijk de oude man naast mij die voor de helft zijn kip eet, de hond op het trottoir ligt te kijken naar het verkeer. Momenteel denk ik aan niets, zit in een drukke straat van Parijs, stel me geen vragen en berust in het moment. Mensen passeren, de ober is alweer uitermate vriendelijk, even verder staat een bord dat uitlegt welk gebouw hier vroeger stond. Ik had nog nooit Père Lachaise bezocht. Kerkhoven zijn uiteindelijk vreselijk lelijk, dure bourgeoisie die wil laten zien hoe belangrijk ze waren tijdens hun leven. Of pijnlijk, Jim Morrison in een graf vol tuttefrut van fans, Proust onder een koud gepolierde granietblok, of vervallen tempels voor een duur wijf. Edith Piaf zochten we niet meer op, welke zin heeft het, dan nog liever zeeslakken met een glas Macon op een terras in het 11e arrondissement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten