donderdag 4 februari ga ik kijken in de Singel en ben benieuwd. Ziet er heel inspirerend uit...
31 jan 2010
29 jan 2010
amuse-toi bien!
Vandaag met een lieve vriendin gaan lunchen in een aangenaam restaurant, Amuse, op de Lambermontplaats te Antwerpen, waar we hartelijk werden ontvangen door Inge op een zeer correcte wijze, we aten een éénvoudige maar eerlijke dagschotel, kabeljauw met verse spinazie en pikante pasta, werden gesoigneerd op een in Antwerpen uitzonderlijke manier, genoten van elkaar en het lichte interieur, ik kom zeker terug voor een aperitief aan de houten tafels en zicht op het plein, een aanrader voor een hartelijk gesprek bij een gezonde lunch.
28 jan 2010
een houten huis is geen huis
ontwerp voor een éénvoudige woning voor een zelfbouwer met beperkt budget, in een bosrijke omgeving, waarbij ik rekening hield met standaard overspanningen en uitgepuurde vormgeving. De basis in cementpleister werd toegevoegd omdat een volledig houten woning op de stedenbouwkundige dienst niet werd aanvaard als een 'huis'...
27 jan 2010
Frida
Ik hoop dat het eind vreugdevol is - en ik hoop nooit meer terug te keren... Zij studeerde, werd doorboord, in stukken gesneden, gereconstrueerd, ingebonden, zag onnoemelijk af, werd bedrogen, bedroog, trouwde, scheidde, trouwde opnieuw, had miskramen, onderzocht de grens tussen het mythische en kwetsbaar gebrekkige, leed aan anorexia, verloor een been, was gefascineerd door de bevruchting van het leven door de dood... en schilderde!
Frida Kahlo
25 jan 2010
Motomichi Nakamura
Motomichi Nakamura is geboren in Tokyo, Japan (1972) en werkt als (multi-) mediakunstenaar in Brooklyn, New York. De grafische taal van deze designer wordt gebruikt voor webdesign, videogames en reclame, maar dan beschouwd als kunst, in een context van museum en gallerijen, zodat het werk een uniek kunstwerk wordt ipv een louter reproduceerbaar commercieel product. Via populaire beeldentaal wordt emotie opgewekt, geinspireerd door droom en nachtmerrie, en geef toe, krachtig is het wel...
The Knife - electronische pop uit Zweden24 jan 2010
man machine
ik keek gisteren naar Der Untergang, een film over de laatste uren van Hitler en zijn gevolg in de bunker in Berlijn, het ongeloof over het nakende einde van het nationaalsocialisme, de moord door Frau Goebels op haar zes kinderen om daarna zelfmoord te plegen omdat er geen toekomst zou zijn voor haar kinderen zonder dat nationaalsocialisme, de goddelijke adoratie voor de führer... Even later zag ik een flits van 'Portrait of a Lady' over een zelfverzekerde vrouw die wordt verhinderd haar leven te leiden zonder de regels van die tijd en zag net hoe ze het woord 'nihilisme' op een papiertje koesterde. Hitler zette tegenover het idee van de übermensch uit het nihilisme, waar we van aap naar toe evolueren, het begrip üntermensch en verbond alzo dit idee onterecht aan ras. Nihilisme is inderdaad een krachtig wapen voor de mens op weg naar oneindige expansie, desnoods naar het idee van de mensmachine, vertrekkende vanuit het niet aanvaarden van een absolute waarheid, maar kan evengoed misbruikt worden om van mensen gevoelloze wapens te maken. Dus net als elke andere filosofie is zelfs het nihilisme niet nihilistisch, alhoewel er toch wel momenten zijn dat ik het gevoel heb dat elke esthetische, existentiële, politieke, geloofs- of andere waarde zijn mankementen vertoont en ons nooit de zekerheden kan bieden waarnaar we zo verlangen, en deze waarden velen tegenhouden zelf te denken en aan zelfontwikkeling te doen.
plakborddeur
Ik heb nooit het idee 'prikbord' begrepen, vond het een ouderwets '70ies uitvindsel... en ziedaar onze keukendeur, die na een jaar uitgegroeid is tot een 'plakdeur' en plots begrijp ik het wel, de mengeling van postkaarten, tentoonstellingsflyers, kindertekeningen, foto's, inpakpapier en filmlijsten door elkaar vormen een inspirerende collage.
21 jan 2010
19 jan 2010
the sixties
Ik zit in het halfdonker, drink enkele glazen wijn... opeens verschijnt de hoes van de LP Hair uit 1968 op mijn netvlies, mijn eerste kennismaking met muziek, ik was vijf jaar en gek op deze plaat, (de hoes alleen al) dag in dag uit, dezelfde nummers, ook al begreep ik toen niet dat het over een zeer controversiële musical, hippies, sex en Vietnam ging. En toch zitten hierdoor diep in alle vezels van mijn lijf de jaren '60 verankerd, samen met de herinnering aan een ongelooflijk modern huis met middeleeuwse bouwmaterialen en gigantische binnenkoer in Limburg, vermoedelijk van architect Raymaekers, waar een bebloemde bedzetel in alkoof aan de centrale haard en gegolfde baksteengangen ons evengoed inwijdden in de songs van Bambi en pingpongtafels, terwijl de volwassenen martini dronken. De eigenaar is ondertussen dood... how can people be so heartless, how can people be so cruel, easy to be hard.
17 jan 2010
het oog
sommige beelden blijven gegrift in mijn geheugen... uit een ver verleden of dichterbij, zoals deze sublieme foto van Ronald Stoops, indrukwekkende make up van Inge Grognard en gebruikt voor een affiche voor Jurgi Persoons door pionier grafisch ontwerper Paul Boudens. Ik had de affiche maar die is ondertussen gesneuveld in 'de strijd van het leven'.
the mother
gisteren zag ik toevallig in mijn donkere woonkamer, de film 'the mother', regie Roger Michell, scenario Hanif Kureishi. Ik vind het steeds fijn om verrast te worden door een film op het juiste moment. Een familie met herkenbare problemen probeert te overleven, volwassen dochter die haar leven nog steeds verhaalt op haar moeder, zoon die werkt en faalt, moeder wiens echtgenoot overlijdt en niet klaar is om oud te worden en dus de fantastische schrijnwerker 'Daniel Craig' van haar dochter verovert, de coke snuivende schrijnwerker die twijfelt en wacht tot iemand hem iets schenkt, kortom mensen die vooral aan zichzelf denken, met zichzelf bezig zijn, en angst hebben om echt te leven.
Blij dat ik hem heb gezien, het geeft mijn eigen problemen een plaats en sust toe: het leven is niet zoals verzekeringen, banken, Léonard of andere idiote extremisten willen doen geloven, het is veel complexer en minder perfect... amen.
15 jan 2010
BIG BANG FUTURE
here we go... ik ontdek Minilogue, neen niet Kylie, electronische muziek uit Zweden, spijtig genoeg nog veel te onbekend, en hun cd Animals geeft me een aangenaam gevoel, aansluitend bij het gevoel van de High Line in New York. Als ik deze video's en muziek naast onze nieuwe aartsbisschop Léonard leg, bekruipt me het gevoel dat er een onvoorstelbare discrepantie bestaat tussen belangen of visies op de wereld. Naar mijn mening ligt er een ongelooflijk medium klaar voor politiekers om de toekomst in te gaan, om niet meer terug te grijpen naar het verleden dat uiteindelijk slechter was dan nu, en een electrisch geladen spanningsveld op te wekken dat verder reikt dan stad-, lands-, of denkgrenzen.
robotica en zeewier
Zeer zeldzaam zijn ze, stedenbouwkundige projecten met een gedurfde visie, die de toekomst weer aantrekkelijk maken.
Ik herinner me nog levendig de prenten in mijn 'de toekomst-boek', zeewierkwekerijen onder zee en vliegende auto's... De High Line is een project dat me dat gevoel terug schenkt, een vervallen spoorwegviaduct in Manhattan West Side, waarop de natuur zijn gang kon gaan nadat de laatste trein erover reed. In plaats van afbraak, wat een doorsnee-'logische' oplossing zou zijn, werd onder druk van Friends of the High Line, een park aangelegd op deze viaduct uit 1930, verder bordurend op de spontane ingrepen van de pioniersbegroeiing geplant door vogelstront en zaden via de wind. Knap, intelligent, boeiend, overlappend, multidisciplinair en aangrijpende vrijheid op een rechtlijnige constructie... supercalifragilisticexpialidocious!
James Corner Field Operations, a landscape architecture firm, Diller Scofidio + Renfro, an architecture firm, and experts in horticulture, engineering, security, maintenance, public art, and other disciplines.
ondergronds
... en alweer laat het ideale koekoeksdorp Vals van zich horen. Vlakbij de thermen van Zumthor werd een vakantiehuis gebouwd door SEARCH ism Christian Müller. Hypermoderne architectuur met een vreemde twist, het zit onder de grond.
Dit doet me pijnlijk denken aan het principe, als je het niet ziet is het goed en stoort het niet, zoals het museum van moderne kunst in Brussel ('de put').
Aan de andere kant beantwoordt het aan een idee dat ik al lang koester, namelijk woningen inplanten in duinen, overdekken met bergen, zand en begroeiing en mee deel laten uitmaken van de geografie, perfect geïsoleerd op die manier en wars van elke nep-stijl.
De toegang van de 'Vals-villa' verloopt via een oude schuur en een onderaardse gang, wat dan weer een hoog onnozel mysterie-gehalte oproept. Kijk even naar de foto's en geniet van de bergen, de bron, het brandhout, het zichtbaar gelaten beton en vorm uw eigen mening!
Klik hier voor foto's en artikel Wallpaper:
13 jan 2010
Koizumi Kishio
Ik zat deze morgen in de bibliotheek van Antwerpen, (jaja, die op het De Coninckplein) weg van de routine, te lezen in Vrij Nederland, een magazine dat op één of andere manier mijn blik steeds weer open trekt, en zag een tekening van Koizumi Kishio (1893-1945), bijna striptekeningen. Voor mij zeer modern, eerlijk en heerlijk naïef, en inspirerend door hun gevoeligheid, iets dat ik meer terugvind in tekeningen uit vorige eeuw dan nu. Vreemd, niet?
SOS engerds!
ik weet het... wil je populair zijn met je blog moet je leuke dingen schrijven. Maar soms stoten sommige dingen me zo voor de borst dat ik het niet kan laten. Zoals dat artikel in de krant, Dirk Schampaert, bewoner van Zurenborg, werpt zich op tegen de plannen om op de IGAO-site en de stelplaats van De Lijn op Zurenborg, een vreselijk deprimerend gebied midden in de stad, nieuwe woningen, scholen en een park te plannen en wel vanwege de volgende redenen:
1. de extra bewoners zullen voor overlast zorgen (?!)
2. wie wil er nu naast een spoorweg wonen? (?!)
3. pas op! fijn stof van de ring!
Zijn voorstel: één groot park, zo niet, belooft hij om massaal bezwaarschriften in te dienen om het dossier, zoals dit het geval was bij Eksterlaer in Deurne, jaren vertraging te bezorgen.
maw het is nu zo ver gekomen dat stadsbewoner(s) het niet aanvaarden dat gasterreinen en gigantische parkings worden ingelijfd in de stad om deze aangenamer en leefbaarder te maken.
Hoe eng kan men worden... SOS Zurenborg, SOS Piet, SOS sex, SOS..?
surrealisme
Dolend door de stad zie ik de gigantische arm die het jaren '70 gebouw wegvreet, het sneeuwt en het is koud. Lajos Vajda wacht me op om me zijn visie te tonen op oorlog, geweld en de dood, aan de hand van eerlijke potloodtekeningen, avant-garde collages en wriemelend houtskool, waarna Rik Wouters en Ensor kleur bekennen en me dan toch weer terug doen verlangen naar zwart op wit. Creatieve éénzaamheid gaat gepaard met een diepe existentiële crisis, op zoek naar het universele krijgt het wezen der dingen vorm, Lajos werd 33 jaar en stierf aan TBC (1908-1941).
7 jan 2010
ik lieg en bedrieg
voor mij één van de beste nummers ooit gemaakt in België, met een fabuleuze Bea Van der Maat, I lie and I cheat uit 1987, dat me op zwakke momenten nog weker maakt... de video daarentegen...
4 jan 2010
het jaar van de blauwe maan
Afsluiten en heropenen van een jaar blijkt zwaarder te wegen door zijn symboliek dan de louter chronologische volgorde van seizoenen. Dus doken we de eerste drie dagen van het nieuwe jaar onder in het boshutje zonder electriciteit, computer of warm water. Hout klieven voor de Noorse houtkachel was noodzakelijk om het vriespunt binnen te vermijden, en met een goed boek, de dansnovelle 'De etaleur' van Christiaan Weijts, dook ik tussen warme kussens en donsdekens, werden 's nachts wakker van geklop en geschuifel tegen de houten wanden, bakten 's morgens spek en zetten koffie in de Italiaanse caffettiera, werden verrast door sneeuw en rantsoeneerden op het water. Het werd een goede oefening in éénvoud die me nog meer overtuigde dat leven met en in de natuur, geen hel hoeft te zijn. Ik besefte dat de spinnen, fazanten, paarden en koeien in de wei en de onverbiddelijke apathie van de natuur tegenover het menselijke ras net die noodzakelijke relativering bieden, noodzakelijk om terug deel te worden van het geheel dat meer troost biedt dan de gemiddelde aankoop. 
De volle maan in de ijsnacht was groot en blauw. Er is onduidelijkheid over de oorsprong van deze benaming, maar die nacht zag ik af en toe een helblauwe cirkel rond de maan...
Abonneren op:
Posts (Atom)