En zodoende eindigt 2011, het jaartal heeft geen enkele betekenis, Christus werd geboren op 7 na Ch. en in de lente, de kerk confisceerde alle vrolijkheid die geen binding had met het kerstekind, het heelal bestaat al 13,7 miljard jaar. Mijn batterij is op, iedereen in mijn omgeving houdt zijn hart vast voor 2012, er gaan dingen veranderen, naasten willen zich er niet bij neerleggen dat het zo niet verder kan, tweeverdieners met kinderen in mega-kinderopvanggevangenissen, twee auto's, een huis, drie vakanties, vliegen, rijden, eten, drinken, warmte overal, de vanzelfsprekendheid die ons is meegegeven. Morgen onderga ik oudjaar in de natuur, de hut U weet wel, geen electriciteit, douchen onder de sparren, uilen in het bos, muizen aan de deur, rust en contemplatie over wat gaat komen. Ik maakte soep van drie paprika's en drie ajuinen, pasta van m'n schoonzus uit Calabrië die ergens bevestigde wat ik soms denk. In het zuiden maken ze zich minder zorgen, er is toch al geen werk, geen arrogante rijkdom, hoe minder je hebt hoe minder je kan verliezen, net zoals ik onlangs opmerkte dat ik als ex-zelfstandige geen recht heb op pensioen en het daarom een opluchting noemde in deze tijden waarin enkel nog over economische voordelen, crisis en ratings wordt gesproken. Daarom wordt, wat zeg ik, moet 2012 een jaar worden van verandering, en het liefst zonder angstaanjagend huilende Koreanen langs de kant van de weg.
30 dec 2011
Murphy's law
Awel, ik vond het altijd zo'n degoutante uitdrukking, vandaag kwam echter dicht in de buurt. Zonder nu al te vertellen waarover het gaat, moet ik echter direct constateren dat het ook een fantastische manier is om de vermeende rechtlijnigheid van het leven uit te lachen. Het geeft me een gevoel dat er 'voor elk probleem een oplossing bestaat'. Laat mij U inlichten. Vandaag vertrokken gasten in ons vakantieappartement TOIT, afspraak 11 uur, ik belde aan, geen gehoor. Op dat moment besefte ik dat mijn woensdagavond gekoesterde vermoedens uit gingen komen: geen gasten, geen geld, een afgebroken appartement. Vermoedens die werden gevoed door de vraag naar Lap-dance bars en een alcoholadem, but what the heck! Dan Davies in Suffolk rules! Ondertussen ontdekte ik dat het televisietoestel geen ontvangst meer had buiten twee digitale posten waar ik geen abonnement op had, belde Telenet, die zich altijd opnieuw ziekelijk indekken, me de opdracht gaven om een nieuwe coaxkabel te kopen alvorens over te gaan op het bezoek van een technisch helper, wat ik dan ook snel deed alvorens de nieuwe gasten arriveerden. Bleek niet de oorsprong te zijn, belde terug, mijn gsm begon te fluiten dat de batterij het elk moment zou opgeven... dinsdag, tussen 8 en 13 uur, met andere woorden, volgende week ga ik 5 uur doorbrengen op een huurappartement. Begrijpt U dat ik nu een blog schrijf met een glas wijn naast mij? De nieuwe gasten arriveerden, alles is piekfijn in orde, de Panton chair werd met Cif behandeld, ik hou er van om mensen te ontvangen en te bedienen, net als een perfecte butler, een mooie houding in het leven.
26 dec 2011
tWinkelend Noord
25 dec 2011
niets doet er toe
Vreemd, deze kerstmis voel ik me helemaal niet in kerstsfeer, integendeel, opeens verschijnen Mikis Theodorakis, Melina Mercouri en Nana Mouskouri en beinvloeden m'n seizoensbeeld. Huilende wind en kletterende regen buiten, Griekse sixties binnen, konijn met rozemarijn en ui in de pot, to fegari ine kokino op de achtergrond. Tijd voor contemplatie, tijd in de middenzone, aangekomen mag men drinken uit de bron van Lethe, die vergetelheid schenkt en dan begint het troosteloze bestaan in het land der doden, de onderwereld wacht. Galloway runderen staan fantastisch juist in de Oude Landen te Ekeren, een familie zit op een stoel even verder, de kinderen spelen Nintendo, even doet niks er nog toe, Griekenland roept des te meer.
23 dec 2011
22 dec 2011
21 dec 2011
20 dec 2011
19 dec 2011
transformatie
Vandaag is het mijn verjaardag. Ik word ouder. Ik ben de derde oudste danser bij 'het genootschap der edele delen' van Jo Heyvaert. Vorig weekend dansten wij, mannen, twee volle dagen in Anderlecht waaronder een workshop door Peter Jasko van Les SlovaKs, energiek, fysisch. Na vier jaar dansen alweer dat moment van valse schroom, niet durven laten gaan, geremdheid om te bewegen. Waar deze, bij de meeste mensen aangeleerde angst vandaan komt lijkt me een interessante vraag. 's Avonds kwam ik uitgeput maar springlevend, nat van de regen en pijnlijke rug thuis, en keek naar 'Dancing Dreams' over de dansvoorstelling 'Kontakthof' van Pina Bausch, maar gedanst door jongeren tussen 14 en 18 jaar zonder danservaring. Knal! Net zoals bij de film Pina, werd ik alweer ontroerd, deze keer trachtte ik te voelen waarom. Mijn vermoeden? Ik zie mensen die hun emoties durven laten gaan, eerst met een fundamentele onzekerheid en faalangst, maar uiteindelijk sterker verschijnen, een soort van tweede aard voelen die in ons allen schuilt. Kijk naar de dansers en zie hoe zelfzeker ze worden, hoe ze stralen en van binnenuit werken, wat een présence en ode aan het echte leven. Hedendaagse dans kan dit bij mensen naar boven brengen. De plastieken danseres die ik vandaag kreeg danst non-stop voor de magnetische spiegel. Black Swan viel me dan ook tegen nadien.16 dec 2011
15 dec 2011
storm
M'n hoest zit diep, ergens net boven het hart, en houdt me wakker 's nachts. Ik glijd dieper de winter in, voel me zwak in het hoofd, sliep tot de middag, hou de rolluiken toe. Het enige dat me vandaag te doen staat is een kerstboom kopen, ajuinsoep maken en yoga. Ik kies een dikke boom, laat z'n wortel afzagen en leg hem in z'n net het terras op. Die mag vannacht de aangekondigde storm trotseren maar zal maandag in de living naast het haardvuur opgesteld worden, 't is m'n verjaardag en 'k hou dan een pyjamadag, dompel me onder in kerstballen en ouder worden. Nu scheer ik m'n haar op 3mm, lig in een heet bad, dat was te lang geleden, Klara op de achtergrond. Door het figuurglas van de ramen zie ik de schimmen van de geraniums die nog steeds bloeien, zij het met gedrongen en donkerder rode bloemen, ze bewegen nerveus in de opstekende wind. Ik zie op m'n netvlies kastelen verschijnen, boedhistisch of niet, meditatie op de grond, buiten sparren, grote mokken koffie, de geur van zoete kamperfoelie en kruidnagel, razende wolken, en even klopt alles. Ik schrijf m'n blog en zet Loscil op, de cd Endless Falls, die ik in de bib meenam op basis van de hoes, een electronisch muziekproject van de Canadees Scott Morgan en geniet van m'n ontdekking.
14 dec 2011
FLOWERMAN
Ik sta voor de afdeling tijdschriften in de SPAR van Eindhout, en merk tussen alle roddelkaften en doodsaaie en totaal inspiratieloze NEST-interieurcovers, een tijdschrift dat er uitspringt. FLOW met een matte kaft in ouderwets wenskaartenkarton, inclusief glitterletters, sneeuwlandschap met bambi, een engel met hert, kerstboomvogel op het dak en hou me niet in, grijp het, leg het tussen de soepgroenten en vertrek. Flow is een tijdschrift bedoeld voor vrouwen, welk tijdschrift niet denk ik dan. Ik geniet van de vormgeving, verschillende soorten papier en druktechniek, ingelijmde schrift, inpakpapier, en snuif de geur van de inkt op. Inhoudelijk geen verrassing, mindfulness voor huisvrouwen om het oneerbiedig te benoemen, maar met deugddoende zalving in deze moeilijke en barre tijden, de teksten zakken niet onder de grens van het onozele. Het is iets dat me al langer bezig houdt: Past de markt zijn lay-out en publiciteit aan aan z'n zogezegde doelpubliek, gebaseerd op saaie en ouderwetse clichés? Of is er een andere mogelijkheid om mensen te bereiken, met meer moed en durf? Ik denk dan vooral aan de nieuwe frisdrank van Jupiler 'voor mannen'. Een 'stoer' blik met een agressieve stier erop, FORCE! als titel en rood, zwart en zilver als kleuren. En toch blijft het een frisdrank. Zou een frisdrank met gekleurde grafiek of figuren en een vriendelijke titel slechter verkopen? Ik stel me een blik frisdrank voor met mijn 'flowerman' erop, (getekend in Toscane in mei dit jaar) wie weet met dezelfde naam, vrolijk, sprankelend, verfrissend en minder agressief. Of ben ik nu een mietje?
 |
| FLOWERMAN! fris, optimistisch & verhelderend |
12 dec 2011
sub rosa
sub rosa is een latijnse uitdrukking die onder andere 'nog in ontwikkeling' betekent, toepasselijk bij m'n zoektocht naar zingeving en ontdekkingen door schilderen en tekenen. Het is ook de naam van het nieuwe boek van Herman Konings, professioneel trendwatcher en vriend. Herman en Régine waren er ook bij op m'n geslaagde vernissage 'Exercices Pratiques', veel volk, twee sterke DJ's 'böky bros' die tevens de sub rosa mix creëerden voor de uitgave van het SUB ROSA-boek waardoor er tot in de vroege uren werd gedanst, ik vind het fijn om m'n kunst ruimer te verbinden met een uitgekiende & versterkende sfeer, muziek, licht, locatie en mensen. Ik las het boek aan de gaskachel op de navolgende dagen, wachtend op bezoekers en werd verrast door het toegankelijke format, de frisse aanpak en slimme mix van eigen teksten en inbreng van anderen in z'n vakgebied. De prikkelende rosa staat voor Radicaal, Openhartig, Saamhorig en Aanstekelijk en dat alleen lijkt me al een prima uitgangspunt in tijden van crisis en pessimisme.
PRIK... ik denk dat ik er volgend jaar weer flink tegenaan ga!
10 dec 2011
6 dec 2011
Berlijn-Japan-China-Frankrijk
 |
| olieverf op karton -Berlijnse bokser boven hoed uit Zuid-Frankrijk, keramiek uit Japan lantaarn uit China in onze hal foto: Bart Kiggen |
Abonneren op:
Posts (Atom)