Monkey Dance

Monkey Dance - stift op papier

oud België

Anderlecht

Anderlecht, gisteren was het zo ver, na zes maanden intensief oefenen en workshops, mochten we onze eerste try-out doen met 'het genootschap der edele delen', een dansgezelschap van twintig mannen, die dansen omdat ze mannen zijn, omdat ze willen dansen, omdat ze vieren dat ze mannen zijn. Het blijft een volledig andere energie om buiten te komen en voor publiek te staan, uitgelaten waren we in ieder geval want de vooropgestelde boodschap was om in de eerste plaats plezier te maken. Fijn is dat we nu verder kunnen bijschaven, meer in detail gaan werken, nog meer op elkaar inspelen. 

stilleven

Stilleven - acryl op canvas - 60 x 80 cm

rups

Ik was ziek en had geen energie meer, het ergste wat me kan overkomen. Ik wist dat ik gewoon moest slapen en niets doen om terug mens te worden. Het duurde naar mijn zin te lang. Anderhalve week later voel ik terug verlangen, verder mijn leven uitbouwen zoals ik het wil, opnieuw weten wat belangrijk is voor mij: kleur, vorm, geur, schoonheid, muziek, vrienden, evenwicht, maar vooral het gevoel dat ik mijn leven zelf in handen heb, als een persoonlijk project om op het einde te kunnen zeggen: ik heb gedaan wat ik kon en ben tevreden. Gemakkelijk is anders natuurlijk, maar ik heb het er voor over, Kate Bush zingt, buiten regent het zwaar en slaat de japanse esdoorn fluogroen tegen de mosgroene terrasmuur, thee drinken met Paul is altijd drinken onder gelijkgezinden, dus eindigen we met een glaasje rosé, wormen kruipen tussen kevers over mijn gelaat, verf druipt van het doek, mijn penseel draait en keert, 't is pizza van Dr. Oetker vanavond, vooral die met spinazie, ik ben tevreden, er is terug licht na de tunnel en laat ons hopen dat het even zo blijft.

Er hangt al een maagdelijk canvas klaar tegen de muur waarop ik me kan storten straks, zonder schroom, een kaars brandt voor het beeld, de klok tikt verder, de kat is in zichzelf gekeerd, de wit gelakte planken zijn verweerd en mooi, het is goed vandaag.

La Tourette

Binnenkort trekken we met de auto richting Montpellier, voor rust en oesters. We rijden graag op 't gemak, van zodra we de deur achter ons toetrekken moet de vakantie starten, en nemen twee dagen de tijd om er te geraken. Vorig jaar stopten we bij de kapel te Ronchamp van Le Corbusier, overtuigd atheïst maar meester in het bouwen van sacrale ruimtes. Door de uitzonderlijke ervaring van dit bezoek maakt dit jaar het klooster van La Tourette een goede kans. Ik kijk naar deze video en zie magistrale, gedurfde, stoere architectuur, met oog voor detail, licht en structuur en krijg enorm veel zin om een nacht door te brengen in één van de cellen (... nog steeds is het schuine dak een verplichting in verkavelings-België). Le Corbusier blijft één van de grootste bouwmeesters ooit. 

Wist U trouwens dat de woning Guiette van Le Corbusier in Antwerpen staat?

Dafalgan

Vorige zondag danste ik, een workshop door Christie di Perna. Wat begon als een langzame contactimprovisatie, ontspoorde tegen het einde van de dag tot een wild gevecht tussen Mieke en mij, we dansten ons de longen uit het lijf, zochten nieuwe manieren van bewegen. De combinatie met de kater van de nacht ervoor en lunchen op het dak maken dat ik al een ganse week lig af te zien, spierpijn, hoofdpijn, appelsienen, citroenen, veel zweet en af en toe tranen. Voordeel is dat ik lui moet zijn, gewoon op een stoel mag zitten en naar den hof kijken, seffens in de zetel liggen, ik heb geen keus. Dat heb ik eigenlijk af en toe nodig, want ik gun het mezelf nooit. Donderdag reed ik met een dosis Dafalgan in het bloed naar De Warande in Turnhout en zag Far van Wayne McGregor/Random Dance, een barokke fysieke uitputtingsslag van zuivere dans. Wayne werkt samen met wetenschappers om te onderzoeken hoe fysieke intelligentie te gebruiken, niet alleen in dans maar ook bij behandeling van depressie, het ontwikkelen van verbeelding, het nemen van beslissingen. Onze verbeelding bewust heroriënteren om andere bewegingen te creëren, nieuwe richtingen te vinden. 
De grenzen van het lichaam, ze bestaan... alleen is dat soms moeilijk voor mij te aanvaarden...

geluk

Na een dag intensief dansen lig ik 

in mijn bad 

kijk naar de gekaleide muren 

wit geschilderde baksteen in een sousterrain

breng het glas naar de mond

de wijn op mijn tong 

loopt terug en 

sijpelt over m'n onderlip 

om koeler dan verwacht via mijn linker mondhoek 

het lauwe zeepwater te bereiken

Brussel of vrijdag 13

Vandaag voel ik me vrijdag de 13e. Een vreemde uitspraak zegt U. Er is meer vreemds aan de hand antwoord ik dan terug. Brussel bijvoorbeeld, gisteren première van Still Animals van Tuur Marinus in de beursschouwburg, vroeg genoeg vertrokken, schoorvoetend met de auto door de stad om het centrum te bereiken, Campari op een koud terras, stoofvlees friet op de Vlaamse Steenweg, Leffe op een ander terras. Ik had hoofdpijn, een stekende pijn in mijn achterhoofd, de verbinding tussen lichaam en hersenen, als voorbode van vandaag. Experiment met ter plaatse lopende en bewegende lichamen, willen we niet allemaal kunnen vliegen en moeten we niet tot de conclusie komen dat we het niet kunnen? Brussel is franstalig geworden, zo veel is duidelijk, iedereen overleeft op zijn manier, ik voel me alleen tussen velen, vooral tussen toeristen op de Grote Markt. Spartelend doen we verder, maar koffie redt mij vandaag een beetje, loop verloren, weet even niet meer wat de bedoeling is, energie is noodzakelijk voor resultaat. Vreemd dat sociaal zijn alleen voor mij geen voorwaarde tot tevredenheid is. Brussel is chaos, Brussel is een stad van de toekomst, levend, geen duidelijke lijn meer. Vrijdag de 13e... dat ben ik zelf.

radicchiotaart

Ik schilder, 's avonds heb ik honger, en dan schilder ik verder met ingrediënten in de keuken. Met mijn zwak voor groententaarten, maak ik een nieuwe:

° bloemkool

° radicchio

° bladerdeeg

° 125 ml sojaroom

° 2 eieren

° lepel bloem

° 7 ansjovisfilets in olie

° peper 

° vers gemalen pecorino

Bloemkool in roosjes koken, radicchio brutaal snijden. Taartvorm bekleden met bakpapier, bladerdeeg erin en bodem met een vork prikken. Vul de bodem met de bloemkool, dan de ansjovis, dan versgemalen peper, de radicchio, de kaas en dan het losgeklopte room-ei-bloemmengsel erover. Twintig minuten in de oven op 210° C. Wat een heerlijk excuus om een fles rode wijn te openen!

FJORD revisited

Fjord - olieverf op karton

de kracht van kunst

Bernini-
De extase van de heilige Teresa

Het gebeurt wel vaker dat ik meer geïnspireerd raak door het leven van een kunstenaar dan door het louter bekijken van één van zijn werken. Dat ik me momenteel in hogere regionen bevind, is volledig te wijten aan het boek 'De kracht van kunst' van hoogleraar geschiedenis en kunstgeschiedenis Simon Schama. Caravaggio, Bernini, Rembrandt, David, Turner, Van Gogh, Picasso en Rothko komen tot leven, ik zit ernaast, loop mee door Rome, Parijs tijdens de Franse revolutie, zie Marie-Antoinette op een kar voorbijschuiven op weg naar het schavot, schilder samen met Vincent zijn huis geel of sta naast hem in het veld, voel de regen door het dak van Turner's studio terwijl katten op mijn rug springen, voel het bloed stromen uit de halsslagader het bad in, Bernini boort, kapt en slijpt zijn marmer tot extatisch niveau, one day you're in, the other day you're out! Geniale mensen waarvan de levensloop stilaan versmelt met hun kunst, het onderscheid is nog moeilijk te maken, kunst wordt een deel van de geschiedenis of wordt er bewust buiten gehouden vanwege zijn kritiek of gevoelige benadering. Dit is een thriller van formaat, avontuur en intrige, geschiedenis als een soap, dit heeft niks te maken met schoonheid alleen maar met de elementaire vragen over het leven. Met dit boek in huis trekken donkere onweerswolken boven het huis samen, Picasso staat klaar, ik sluit de luiken.

Van Gogh - Boomwortels

Caravaggio -
David met het hoofd van Goliath

David - à Marat

het genootschap der edele delen

Hij is er... de web-site van het dansgezelschap 'Het Genootschap der Edele Delen' waar ik in mee dans! 

Meer data over optredens en info over het project:

www.degenoten.be

ontwerp stempel en logo: Geert Verbruggen

Pandora

werk in uitvoering - doos van Pandora - acryl op canvas -160 x 100 cm

Kan een mens blijven zoeken? En zo ja, naar wat? Ik werd geboren in Merksem, een lelijke gemeente naar m'n mening, mijn ouders woonden toen in een zijstraat van de Bisschoppenhoflaan te Deurne, eveneens een lelijke gemeente aan een kanaal. Mijn best doen, daar was ik goed in, goede punten, ook dan weer niet té goed, met een minimum aan inspanning het maximum aan resultaat lijkt mijn moto wel. Veel in mezelf gekeerd, mijn eigen wereld creërend uit angst voor de confrontatie met die erbuiten. Dromen, fantaseren, ik bouwde een heel universum aan gevoelens op. Architectuur deed me nog meer dromen, over utopische steden, woningen die het leven verbeteren, kleuren, geluiden, materialen, hield van Loos zonder ornamenten, gedoogde Griekse tempels vol krullen, massa's wisselende stijlen en schoonheidsidealen door de eeuwen heen. Schilderen en hedendaagse dans hielden het vuur op het altaar brandende toen de oersaaie realiteit van de bouwwereld mij stilaan versmachtte. En hier zit ik nu, nog steeds zoekend, schoonheid is plots ontzettend relatief, Damien Hirst wordt 'in twijfel' getrokken, gaat het nu om geld of om kunst vragen critici zich af? Een haai, een schedel, verf op een doek, bollen, een zwart vierkant, er wordt wat over af geschreven. Gisteren zag ik een klein schilderij van Van Gogh, een boerin op een veld, en even verder Lucebert. Wat is kunst? Ben ik te nuchter vandaag? Of is dit ook alweer een volgende stap in de zoektocht? Even staat alles op losse schroeven en misschien is dat ook niet slecht, kom ik mezelf stilaan tegen en wringt daar het schoentje. Vannacht droomde ik dat ik danste, ik moest mezelf volledig laten gaan, zonder enige schroom of esthetiek en eindigde tegen het plafond. In de kamperfoelie op ons terras zijn de kleine merels geboren. De kat staat er likkebaardend bij. Leven.