Platz zum Parken

Zwaaien met de kacheldeur om de geur van brandend hout in huis te krijgen en dromen op een bank bij de namaakrotsen van de himalayaherten in de zoo gaven de doorslag: In Kandersteg rijden we de auto op de verroeste wagons die ons door de pikdonkere, 15 km lange Lötschbergtunnel het verleden in schieten, het ongerepte, niet toeristische Lötschental, waar het oudste lorkenhouten huis van hooggelegen, uitgestorven Weissenried ons een week zou toelaten rond zijn houtgestookte steenkachel. Het door lawines geteisterde verleden sluimert er ongemerkt tussen maanbeschenen rotsgebergte onder felle sterrenlucht, de gletsjer in de verte roerloos het dal in starend als de kop van een nog hoger gelegen, de bergwereld overheersend vriesmonster. Eén foute stap en men gaat de diepte in, onder luide schreeuw, doodsangst in holle ogen, als donkerte verrast op het 2016 sneeuwhoge smalle pad, 400 meter dalend op de tast, Tschäggätä's met afzichtelijk verwrongen houten maskers bij het in paniek verlaten planken Fafleralp-hotel met ijsgroene luiken en dichtgetimmerde ramen.

"Zeit ist keine Autobahn

zwischen Wiege und Grab

sondern Platz zum Parken in der Sonne"

leest men, nietig en klein op de bank midden in het lawinegebied tussen Blatten en Kühmatt, de Bietschhorn (3934) in confrontatie, hoog, hoger, hoogst tot in oneindige stilte en eeuwigheid. De gemzen lopen vertikaal de rotswand op, es müssen Steine der Anstosses an unserem Lebensweg liegen, damit wir aus dem Schnitt der Gewohnheit gerüttelt werden, Marinus Ritler en zoon Wendelin, uit de sneeuwmassa gered, treuren om familie en huis, ook als in de lente de zon de laatste sneeuw doet smelten. 15 minuten donker geschud onder miljarden tonnen mineralen en steen zet ons terug in Kandersteg, doet ons knipperen met de ogen, op weg naar een andere plaats 'zum parken' in de zon.

hout

http://www.cityscape.be/Public/index.php

Eindelijk CITYSCAPE gaan bewonderen aan de Guldenvlieslaan te Brussel, ontworpen door designer Arne Quinze, die het project beschrijft als bezinning en communicatie, stilte en interactie tegelijkertijd, een uitleg die we van hem gewend zijn. Ondanks zijn uitleg, zelfverheerlijking of doorgedreven commercieel design, moet ik toegeven dat dit project werkt, verrast en uiteindelijk wel doet waarvoor het bedoeld werd: als een aanklacht tegen het gebrek aan stedenbouwkundige visie in Brussel, tegen de verloedering van zogenaamde 'trendy spots' en een opkikker van formaat tegen de saaiheid van het bestaan in de stad, die in Brussel nog steeds in de verf wordt gezet door het vals 'ver-art-nouveau-en' van het straatbeeld. Vanmorgen las ik dat een tweede project van hem momenteel wordt opgericht voor het Vlaams Parlement, 'The sequence' onder protest van 1 partij, U weet wel welke. Ik ben curieus...

Arne Quinze heeft het genoegen u uit te nodigen op de officiële opening van The Sequence met klank en lichtspel. The Sequence, een 80 meter lange en 15 meter hoge sculptuur, brengt beweging in de stad en slaat een brug tussen mensen. Op een unieke locatie over de hele breedte van de straat, verbindt de installatie het Vlaams Parlement met het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers. Zondag 16 november 2008 — 18h Vlaams Parlement, Leuvenseweg 86, 1000 Brussel

portret

portret geert 30-10-2008

speed-low-speed

Boomsesteenweg/ Pietrasanta in Toscane/ Noordwijk Brussel... good luck!

precolumbiaans drankprobleem

Gisteren was ik in de KLINA, een reusachtig en recent gebouwd ziekenhuis ten noorden van Antwerpen, en zag het laatste beeld voor men er sterft: vaalblauwe en beige formica, bruine aluminium ramen te hoog om vanuit het bed de omgeving te zien, plastieken vensterbanken, een troosteloos tv-toestel tegen het plafond en het zicht op een smerig keiendak waarop een grote technische ruimte afgeslagen met geprofileerde staalplaten, 'opgefleurd' met verschillende kleuren. Zolang een overheid niet inziet dat een louter economische benadering van menselijke ingrepen vreselijk arm is en schoonheid van levensbelang, begrijp ik het bericht vandaag in de krant dat spectaculair meer jongeren naar de fles grijpen. Het opkopen van een lading precolumbiaanse voorwerpen verandert daar niets aan...

humainitaire hulp

Humain, vier dagen vlucht uit de stressstad, de herfst op zijn best in, zonnig, zacht, goud geel rood en groen, 6 fijne vrienden in een zwarthouten chalet met zicht op de vallei, wandeltochten via bemoste kruisbeelden aan de Abbaye Saint-Remy naar Rochefort voor de heerlijke trappist six, huit ou dix, prachtig Mirwart met zijn forelkwekerij, Middeleeuws kasteel en 124 inwoners, samen aankopen doen onder discussie over produktkeuzes, samen koken, drinken en ontspannen met een goed boek, de krant, ontbijt met Ardeens brood en spek, vuur met veel rook stoken onder nachtelijke discussies, Catpower en het visualiseren van een nieuw komisch programma voor tv, genieten kan nog altijd op amper 2 uur van huis, in de mooiste streek van dit land, na drie dagen zijn we terug mens en geaard, kalm en bedaard, en is onze vriendschap sterker. Ik ga nu de open haard aansteken en een rochefort drinken!

E dura la vita!

maandag, bureauwerk met de kater van de avond ervoor, heerlijk eerlijk eten bij Jan en Olivier, roze hemd van Wim Neels met iets teveel goede wijn en bubbels voordien, rustig en zonnig herfstweer buiten, gestopt om 17 uur, de fiets op naar het terras van de Revista op 't Zuid, waar Geert, Paul, Luis en Lieve present waren om te aperitieven, genietend van elkaar, de sfeer, de cava en Vedett, en het maken van plannen om een bosdag te houden voor brandhout voor onze houtkachel, het ontwerpen van keuken en badkamer van Paul en Seb en het organiseren van een architectuurtocht door het Brusselse langs modernistische bouwwerken van Belgische architecten, dus geen avondwerk meer, thuis gezond koken, avocado gevuld met linzen en zonnebloempitten, en pasta met lapbonen, ansjovis, gerookte heilbot, look, pompoenpitten en versgeraspte parmezaan, en dat op een maandag...

E dura la vita!

en waar de tijd bleef stille staan...

Vandaag nog eens een tocht door de Kempen gemaakt, Herselt, Aarschot, Zichem, Averbode, Veerle, Geel... hallucinante beelden van verkavelingen, lange doodrij-banen zonder bomen, Aldi's, megastores, mislukte stedenbouw, tuincentra met plastieken bloemen, frituren, verknoeide dorpscentra, stopten in Scherpenheuvel, troostten onszelve met een wafel met slagroom, babelutten, nouga, een jatteken Romboutskoffie en witte, gele en roze lievevrouwkes, namen de volgende foto's aldaar en baden tot Maria, dat de tijd terug moge vooruit gane, amen.

landschap

landschap 9-10-2008 - olieverf

video -technostrade-

niet simpel om met het éénvoudige video-programma van Apple deze korte video ineen te steken, maar bekijk het maar als een ontwerp voor iets dat nog kan komen...

landschap

landschap 2-10-2008 - olieverf

Vanwege het gebrek aan mensen die model willen staan voor een portret, een nieuwe richting ingeslagen, ik weet nog zelf niet wat ik er van moet denken, misschien de volgende weken verder proberen... 

tijd slijt

ExtraCityNoord

Zaterdag, zon, wandelroute door Antwerpen-Noord, langs het designcentrum De Winkelhaak in de Dambruggestraat, een straat met veel potentieel naar de toekomst toe, en die uitkomt in het nieuwe park Noord, een immens geslaagd Antwerps project dat leeft en zeer hedendaags is 

zonder toegevingen, om te combineren met een bezoek aan ExtraCity, een museum van hedendaagse kunst, met momenteel een indringende installatie met beelden en versterkte conversaties op lange afstand in het niemandsland tussen Syrië en Israël van Smadar Dreyfus, een Israëlische kunstenares, gebiologeerd door de menselijke stem, die doordringt tot in alle vezels van je lijf, onderweg een 'open atelier' ontdekt, waar je je opeens bevindt in de artistieke cocon van een onbekend kunstenaar, om te eindigen met een glas Cava op het terras van Bistro Tati.

www.extracity.org

nieuwsflush

Het amazonewoud verdwijnt tegen 2030 mede door de vleesindustrie, Sarah Palin is ervan overtuigd dat de aarde 6000 jaar oud is en mensen samen met dinosauriërs leefden (en dat zou dan beslissingen moeten nemen op wereldniveau...), minister-president Kris Peeters zit op een electrisch paard in Japan, op't Kiel woedt een gewelddadige familievete tussen twee alochtone gezinnen, Marc Moulin stierf aan kanker en Oostenrijk zei neen...

we kunnen er weeral tegen voor vandaag.