peek-a-boo

http://www.deezer.com/track/1110522 remember the good old days, yeah!

alles is slechts schijn

Vandaag lees ik dat Justine Frank niet bestaat. Het is een fictieve kunstenares ontsproten uit het creatieve brein van de Israëlische kunstenaar Roee Rosen. Deze ontdekking sluit de dag van gisteren perfect af, alles is schijn, trompe-l'oeuil bij Margiela, de vrouwelijke schoonheid aan het zwembad, zelfs de kunstenares dus, dit verklaart meteen mijn gevoel van buitenaardsheid gisteren...

ijdelheid of het gebrek eraan

Maison Martin Margiela maakt mode wars van elke trend, overschildert jeans en schoenen met witte en zilververf, kleeft tape op schoenen en vesten, creëert silhouetten tegen de massa in, en maakt mode die nog ontroert, als mode kunst kan zijn gaat dit in de richting. De tentoonstelling in het momu toont ongelooflijk unieke en supercreatieve stukken gemaakt uit handbeschilderde papieren party-bolletjes, oude gespen, gekleurde windels, patroonpapier,... op niveau van haut-couture en de bezieling van een ontroerende éénvoud en perfectie, trompe-l'oeuil in de vorm van fotografische bedrukkingen van tegengestelde gegevens of de binnenzijde van oude jurken. Mode vanuit een originele en gedreven invalshoek die éénvoudig lijkt maar een verpletterende indruk maakt. Ook indrukwekkend en ontroerend zijn de oudere Amerikaanse vrouwen in Julika Rudelius' film in Extra City die elk hun verhaal vertellen over hun schoonheid, maar door de mand vallen door hun pijnlijke pose bij het nemen van polaroids, plastische chirurgie en ouderdomsproces dat het idee van schoonheid inhaalt (de vrouw in de roze jurk is 61 jaar...)

  Actually it’s all about… being happy.   Getting up in the morning and deciding you’re going to be happy.   You have to work at it. Because we all have little things we have to go through.    Rich or poor.

De Joods-Belgisch surrealiste Justine Frank leefde van 1900 tot 1943, combineerde erotische beelden met Joodse iconografie en werd zelfs in de meest radicale middens van surrealisten niet verteerd. Haar dubbelzinnige en naïeve schilderijen tonen het judaïsme aan de hand van beelden afgeleid van het Westerse anti-semitisme en zijn zelfs vandaag niet vanzelfsprekend, de tentoonstelling laat een vreemd wrang gevoel na, haar leven lijkt allesbehalve vanzelfsprekend en buitenaards.

En om alles toch verteerbaar te maken... muziek!

http://www.deezer.com/track/2158672

portret

zelfportret - olieverf 29-01-2009

Typis Belgis

Brussel, hoofdstad van België en Europa, aankomst in station Zuid, een troosteloze wijk vol vervallen gebouwen, braakliggende terreinen, illegalen en monsterlijke post-moderne kantoorgebouwen in witte alu-plaat en spiegelglas, via de Blaesstraat naar het Vossenplein, waar de dagelijkse rommelmarkt ons onderdompelt in een buitenlandse en toch typisch Belgische atmosfeer: rommel, alle soorten mensen door elkaar, het terras met plastieken stoelen en koffie opgediend door een antieke kelner uit de poesjenellenkelder, stinkende toiletten in de kelder naast de keuken, surreëel en anarchistisch, het immense kitschaanbod in De Wolf blijft ons verbazen. Het Italiaanse restaurant Easy Tempo in de Hoogstraat is open als we passeren en dus bestellen we fantastische orrechieti met broccoli en penne met artisjokken, en bereiken via de Zavel de nieuwe boekenwinkel van Taschen, alwaar prins Laurent en Claire net buitenkomen, la maison de papier toont ski-posters uit de jaren '50, in de Fontainas drinken we campari met ijs, bekijken het klienteel en zetten onze ontdekkingstocht verder, van de ene bar naar de andere, lopen tussen toeristen en ketjes, dompelen ons onder in de confronterende en zeer uiteenlopende verscheidenheid van deze stad, Jef Vermassen passeert gepommadeerd in de Dansaertstraat, Flippa K is nog open, tijd voor een glaasje rode wijn. Via het ongetwijfeld lelijkste plein van de wereld met het beeld van Don Quichotte en zijn kleine dwerg, geplaatst op een betonnen tafel op sokkel tussen de pastiche van namaak trapgevels en valse ramen, vluchten we het Centraal station in en worden, onder waarschuwing voor pickpockets, meegezogen in de grijze Berlijnse trein die langs Noord de hoeren passeert. In Antwerpen schuiven we onze benen onder tafel in de Enfanterrible in de Dambruggestraat en genieten van het heerlijke eten, niet alvorens we klinken op België...met een glas cava.

portret

portret - olieverf - 23-01-2009 

spacetrip

probeer deze eens... blijf focussen op het middelpunt en kijk pas rond als de instructie wordt gegeven op het scherm

...en nu we toch aan 't trippen zijn, hier een fragment uit 2001: A Space Odyssey, een machtige en unieke film van Stanley Kubrick uit 1968. Astronaut Bowman weet HAL 9000, de op hol geslagen boordcomputer uit te schakelen, en de kracht van de mysterieuze zwarte monoliet doet hem transcenderen, deze metamorfose in de film werd destijds omschreven als "een visuele LSD-trip", alweer veel plezier! (... moet U ook denken aan Bacon?)

browniedilemma

Januari, striemende regen en koude wind, net vandaag werfbezoek, trek mijn stevige schoenen aan en stap naar de garage net achter de hoek, die met de automatische poort, de vuilnis ernaast en een hoop stront op de dorpel.  Via het meest trieste punt van Antwerpen, 'het schijnpoort' bereik ik de oprit en word meegesleurd in de stroom voorbijstekende vrachtwagens, de zware regen vermalend tot een vervaarlijk mistgordijn, 100, 90, 70, max 50p/u in helgele letters boven de rijvakken.  In Zemst ploeteren we door de vette kleigrond en lossen de problemen op, om doorkleumd terug de autostradestroom mee op te vliegen, huiswaarts, de verplichte files op de Ring en langs het Albertpark trotserend.  Thuisgekomen kwam er maar één gedachte in mij op, ik rammelde van de honger...QUICK!  Diep inademen en te voet, zonder nadenken via de kapotte Carnotstraat naar het Astridplein dat er in dit grijs weer nog troostelozer bijligt , waar ik me op een maxi-menu King Fish en een brownie stort, plots staat er een zwarte man voor mij: "hey friend, I need a Euro", ik knikte neen, "then can I take... that?" wijzend naar mijn brownie...geen sprake van, dit was mijn Quick-moment na mijn werk, voelde mij natuurlijk enkele seconden later al schuldig of iets in die aard: had ik mijn brownie moeten geven? waarom? deed ik dan een goede daad? ben ik nu egoïstisch en ongevoelig?

't Was in ieder geval lekker...

afrekenen met het verleden

ok...ok... ik weet het, een tweede (neen...derde!) maal Liza Minnelli, ik lijk wel gek. Via www.deezer.com, een internet-site waarop men massa's cd's kan beluisteren, kwam ik op de CD Liza Live in de Radio City Music Hal en alzo op youtube, met dit hilarisch filmke, een typisch cliché, de ster wordt onderbroken door iemand uit de zaal, publiek weet niet goed hoe te reageren, U moet zelf maar eens kijken. Mede door het naïeve van deze scène, wordt het extra komisch, Liza Minnelli die wordt aangevallen door fans en alle songs uit haar verleden, hoogstwaarschijnlijk om te vermijden dat ze al deze nummers had moeten zingen die avond...afrekenen met het verleden via humor kan werken.

zeegrafiek

het strand van De Haan

night fever disco roller girl

Met het heropvissen van Saturday Night Fever, een film uit 1977 die de disco van ondergrondse muziekstroming tot de meest populaire scene van dat moment torpedeerde, merkte ik in het hierna volgende (en choquerend verouderd en oubollig) filmfragment de poster van Farrah Fawcett, één van de Charlie's Angels van dat moment, en ultieme tandpasta-girl, voor wie ik (toen) een ferme boon had, en waarvan de bekende poster nog steeds aan de binnenzijde van mijn slaapkamerkast hangt, als herinnering aan die jaren '70... tijd van DISCO, tennis, tandpasta, glitterbollen, verlichte dansvloeren en verkeerde kapsels, de Bee Gees lijken wel Scissor Sisters van nu...

mijn kast

Discover Bee Gees / Saturday Night Fever

.

schoon België

aanrader de streek tussen Stavelot, Coo, Francorchamps en Spa, rond de vallei van de Roannay, een zijrivier van de Amblève, met Moulin du Ruy als schilderachtig Ardeens dorp.

recept 6 (©geert)

mijn pikante lievelingspasta

2 personen

° 250 g spaghetti

° 1 soeplepel 'erbe piccanti' uit Italië (gedroogde peperoncino, look, zout, peterselie en kervel) of 2 lepels als U echt wil branden...mmm

° 6 grote looktenen

° olijfolie

° bos bladpeterselie

° veel pijnboompitten

° peper

° stuk parmezaanse kaas

° gerookte zalm

Doe in een diepe pan veel olijfolie (naar smaak, minstens 1dl), warm op en stoof de pijnboompitten, doe dan de soeplepel pikante kruiden erbij, samen met de uitgeperste looktenen en laat zachtjes stoven gedurende enkele minuten. Hak de bladpeterselie zeer fijn en doe deze erbij om een peterseliepesto te krijgen. Kook terwijl de spaghetti beetgaar, giet af en meng onder het olijfolie/kruiden/pitten/peterselie-mengsel.Verdeel over grote, witte, platte borden. Snij de zalm in kleine stukken en verdeel rondomrond de spaghetti, rasp grof verse parmezaanschilfers erover, werk af met grofgemalen zwarte peper en geniet van de pikante pasta, die geblust dient te worden met een vrolijk rode Italiaanse wijn of rosé.