Januari, striemende regen en koude wind, net vandaag werfbezoek, trek mijn stevige schoenen aan en stap naar de garage net achter de hoek, die met de automatische poort, de vuilnis ernaast en een hoop stront op de dorpel. Via het meest trieste punt van Antwerpen, 'het schijnpoort' bereik ik de oprit en word meegesleurd in de stroom voorbijstekende vrachtwagens, de zware regen vermalend tot een vervaarlijk mistgordijn, 100, 90, 70, max 50p/u in helgele letters boven de rijvakken. In Zemst ploeteren we door de vette kleigrond en lossen de problemen op, om doorkleumd terug de autostradestroom mee op te vliegen, huiswaarts, de verplichte files op de Ring en langs het Albertpark trotserend. Thuisgekomen kwam er maar één gedachte in mij op, ik rammelde van de honger...QUICK! Diep inademen en te voet, zonder nadenken via de kapotte Carnotstraat naar het Astridplein dat er in dit grijs weer nog troostelozer bijligt , waar ik me op een maxi-menu King Fish en een brownie stort, plots staat er een zwarte man voor mij: "hey friend, I need a Euro", ik knikte neen, "then can I take... that?" wijzend naar mijn brownie...geen sprake van, dit was mijn Quick-moment na mijn werk, voelde mij natuurlijk enkele seconden later al schuldig of iets in die aard: had ik mijn brownie moeten geven? waarom? deed ik dan een goede daad? ben ik nu egoïstisch en ongevoelig?
't Was in ieder geval lekker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten