Na 2400 km autorijden bereik je de Golf van Squillace waar de Ionische Zee dieppaars en zwaar als kwikzilver het strand van Montepaone beroert. Tussen de strandhuizen, parasols in fifties kleuren en Italiaanse toeristen bemerk ik een vervallen cabane, opgebouwd uit aangespoeld wrakhout en keien, de oude vissersboot met versleten, roetzwarte dieselmotor dobbert net voor de kust. De bewoner is een bruingebrand en verweerd man, ooit lid van de narcotica en prostitutie-brigade, en nu teruggetrokken in deze hut, vervormd door een kogel in het gelaat. Samen trekken we om zeven uur 's morgens de zee op om de netten uit te zetten, de dag erop worden de netten opgehaald. De vangst eten we 's avonds in de zeehut op, klaargemaakt in een bijeengesprokkelde maar fantastisch mooie keuken op open vuur, wijn, de maan die gloeiend oprijst uit het water. Overleven kan op verschillende manieren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten