In het Chinese paviljoen danst Anne Marie onbevreesd tussen glazen kasten oosters porselein, aan de overzijde wacht de japanse toren van Leopold II in houtsnijwerk, keien, water en esdoorns gehuld, niet hoger dan de eerste verdieping vanwege het mogelijke uitzicht op het koninklijke park alsof er een beschermde diersoort woont. De kartonnen pizza en cola in de hut smaken nadien even vals als de paviljoenen en zijn buren. Johann Johannsson, vier violen, één cello, een vleugelpiano en één Macbook trekken een weemoedige nevel rond ons op in Bozar, onderuitgezakt in de Henry Le Boeufzaal, waarna Aoki Takamasa en Cyclo ons platwalsen met dreunend gespetter, gekraak en blieps, de dienster achter de bar kijkt met een angstige, domme blik wanneer ik in het Nederlands een fruitsap bestel en roept er iemand bij die kan communiceren met iemand van Mars... bliep, bliep, bliep, aoki Atom TM, over and out!.
.
Kijk even naar de video die ik maakte van het concert:
