Magritte heeft me niet kunnen bekoren, zelfs niet live, zijn impressionistische periode was waardeloos, en daarom net boeiend om te zien. Zijn luchten, zeeën worden een systeem, hij is een fenomeen, burgerlijk en dan toch weer zeer modern in zijn beelden. Borremans hing op verrassende plaatsen in het bureau van koningin Paola en was een anachronisme en moderne verademing tussen de ouderwetse luster/nepgoud blink-blink en nieuwerwetse blink-blink/faux-chique van Axel Vervoordt.
Er is nog genoeg plaats aan de durvers...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten