Twee dagen complete stilte in het bos, buiten dan het uurtje met mijn draagbare CD-speler en Asturias van Albeniz, om mijn danssolo te starten, 's nachts de deuren open, regendruppels, gekraak en getrippel. De prachtige Laakvallei in het Trichelbroek maakt ons 'natuurpunt'-enthousiast en toont hoe deze streek er uitzag in de middeleeuwen. Van het bos naar Oostende waar we uitwaaiden, het zoute zeewater onze huid lieten polijsten, we samen met vrienden, die TAZ bezochten op het strand aten, Hotel du parc sublieme garnaalkroketten serveert, haat-liefde met de stad de kop opsteekt (die mottige bebouwing, die zielloze promotorenappartementen, het verval of afbraak van prachtige huizen die te laag zijn om op te brengen, die oerlelijke uitgangsstraat, maar ook de nakende heropleving van het machtige PTT-gebouw) en een storm de immense kracht van de zee en natuurelementen bewijst, de mosselen in 'de stad Aalst' met friet sluiten deze vijf dagen af, slapen was een hel in het slechte bed, dus nu thuis en na een spaghetti met gehaktballen in tomatensaus lonkt ons bed... slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten