Ik lees Robert Macfarlane, de oude wegen, terug de geschiedenis in en naar het zelf, zoals de Broomway, het dodelijkste pad van Groot-Brittanië. Door de getijden verloren gelopen mensen worden onherkenbaar als krabben het gezicht en handen afknagen. Doggerland ligt waar de Noordzee stroomt, een verdronken land uit 10.000 v Chr. De zee zwelgt nog steeds stukken land, geschiedenis, mensen, kerktorens en paden. Ik snel tegen 300km/h door de tunnel eronder, Jonsi & Alex, Riceboy Sleeps, op m'n koptelefoon en word melancholisch, heimwee naar verloren liefdes, jeugd, vals geromantiseerde geschiedenis en ervaringen, verzwolgen door het leven zelf als een eeuwig cyclisch bewegende zee. Het leven is van een onvoorstelbaar grote triestheid besef ik en ik geniet van dit gevoel, het bezorgt me troost. De mens is een sociaal wezen, wordt gezegd, maar gaat gebukt onder een gigantische éénzaamheid en empathisch onvermogen. Ik ga naar huis en trek een fles wijn open, missie geslaagd, ik ben zo zwak als een lam naar de slachtbank met een diep gemis aan vriendschap.
Ik lees Robert Macfarlane, de oude wegen, terug de geschiedenis in en naar het zelf, zoals de Broomway, het dodelijkste pad van Groot-Brittanië. Door de getijden verloren gelopen mensen worden onherkenbaar als krabben het gezicht en handen afknagen. Doggerland ligt waar de Noordzee stroomt, een verdronken land uit 10.000 v Chr. De zee zwelgt nog steeds stukken land, geschiedenis, mensen, kerktorens en paden. Ik snel tegen 300km/h door de tunnel eronder, Jonsi & Alex, Riceboy Sleeps, op m'n koptelefoon en word melancholisch, heimwee naar verloren liefdes, jeugd, vals geromantiseerde geschiedenis en ervaringen, verzwolgen door het leven zelf als een eeuwig cyclisch bewegende zee. Het leven is van een onvoorstelbaar grote triestheid besef ik en ik geniet van dit gevoel, het bezorgt me troost. De mens is een sociaal wezen, wordt gezegd, maar gaat gebukt onder een gigantische éénzaamheid en empathisch onvermogen. Ik ga naar huis en trek een fles wijn open, missie geslaagd, ik ben zo zwak als een lam naar de slachtbank met een diep gemis aan vriendschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten