Brussel of vrijdag 13

Vandaag voel ik me vrijdag de 13e. Een vreemde uitspraak zegt U. Er is meer vreemds aan de hand antwoord ik dan terug. Brussel bijvoorbeeld, gisteren première van Still Animals van Tuur Marinus in de beursschouwburg, vroeg genoeg vertrokken, schoorvoetend met de auto door de stad om het centrum te bereiken, Campari op een koud terras, stoofvlees friet op de Vlaamse Steenweg, Leffe op een ander terras. Ik had hoofdpijn, een stekende pijn in mijn achterhoofd, de verbinding tussen lichaam en hersenen, als voorbode van vandaag. Experiment met ter plaatse lopende en bewegende lichamen, willen we niet allemaal kunnen vliegen en moeten we niet tot de conclusie komen dat we het niet kunnen? Brussel is franstalig geworden, zo veel is duidelijk, iedereen overleeft op zijn manier, ik voel me alleen tussen velen, vooral tussen toeristen op de Grote Markt. Spartelend doen we verder, maar koffie redt mij vandaag een beetje, loop verloren, weet even niet meer wat de bedoeling is, energie is noodzakelijk voor resultaat. Vreemd dat sociaal zijn alleen voor mij geen voorwaarde tot tevredenheid is. Brussel is chaos, Brussel is een stad van de toekomst, levend, geen duidelijke lijn meer. Vrijdag de 13e... dat ben ik zelf.