Onvoorstelbaar wat dans een mens kan aandoen. Vandaag alweer gedanst met vijf professionele jonge dansers met die verrekt ingebouwde gêne en minderwaardigheidsgevoel. En dan is er die fantastische leraar Hayo David die ruimte laat voor elke niveau door de nadruk te leggen op het feit dat niets moet, niets verwacht wordt en alles kan, gewoon genieten van het moment, en of je armen correct zwaaien of niet maakt niet uit. Het gaat er om of je de juiste intentie hebt, de wil om te bewegen en richting te geven aan het lichaam. Vandaag danste er een andere man bij, jong en duidelijk geschoold, wat onmiddellijk een kracht bracht in de manier van bewegen, de brutale en luide, niet geritmeerde muziek ondersteunde de vrijheid in interval, beslissing en energie. Ik besefte plots waarom ik vier jaar geleden wou dansen, net om dit moment mee te maken, als een kruipend dier op de vloer, rechtop verkrampt en loslatend, gracieus en dan weer verbeten, in volle kwaadheid mijn armen inrollend in mijn schoot om dan achteruit weg te springen, draaiend, vluchtend van de grond om deze even later weer te kuisen met mijn heiligbeen. Het lichaam en de geest kunnen een mooi verbond sluiten.
 |
| 'Danse /dans' - pen on paper - nu van de Yoeri |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten