Berlin V

Lea Sövsö verhuist vandaag en dat is niets uitzonderlijk, moest het niet om het atelier gaan waar ik reeds twee dagen in werk, weggedrukt in een hoek. Door het gebrek aan plaats zie ik me wel genoodzaakt aan de tafel te werken terwijl de Deense haar schabben afbreekt, dozen nakijkt en opstapelt terwijl ze zingt en praat tegelijkertijd. Alle onderwerpen passeren, van het kunstmatig oppimpen van huwelijken tot een pijnlijke poppenkast, over gestorven grootmoeders, de dood en haar voordelen, mannen en clichés, Turkse koffie en het voorspellen van de toekomst tot de achteruit lopende man met de Lidl-zak vandaag in de straat. En dank zij mijn 'frustration machine', dat ene werk dat altijd aanleiding geeft tot woede en frustratie en daardoor mezelf verplicht om het heft in handen te nemen, barst mijn zwarte borstel los en trek ik me van elke valse vooringenomenheid niets meer aan. Er stroomt een serie tekeningen uit mijn lichaam de volgende zes uur en stort dan in... ik ben moe en diep gelukkig, trek mijn schone kleren aan en laat de wortelcake voor wat hij is, begeef me in het donker naar mijn vast Campari adres.