Mijn lerares dans, Lu Marivoet, was samen met Eric Raeves, tot mijn aangename verrassing, 'artist in residence' tijdens de zomeracademie. Na een ganse week uitbundig geweld, werden we hand in hand de pikdonkere zaal binnengeleid en stonden in kleine groep te wachten. Een zwak licht beschijnt een niet nader te bepalen figuur, ingehouden spanning en trage beweging toont een golvende rug, uiteen spreidende armen, of zijn het benen, schijnbaar zwevende lichaamsdelen draaien te traag in balans, geen geluid, enkel donkerte, schijnsel, gewichtloosheid en spieren. Dat dans niet altijd ontploffend acrobatisch hoeft te zijn stemt me gerust, de grens tussen mens en dier, beweging en stilstaan, individu en massa vervaagt... leve Lu en Eric!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten