100 mensen, 25 dansers, 1 plaats, Dworp, prachtige functionalistische architectuur van Paul Felix die te weinig navolging krijgt, aftasten, kennismaken, starten... 8 uur per dag onderdompeling in krachtig, rakend, intens en interactief dansgeweld, Filip Van Huffel, opperspringkonijn met kroost, de machtige danszaal schuift zijn deuren open versus natuur, verse zuurstof & water stromen binnen, zweet loopt weg, tranen komen, zelfs de bladeren in de wind golven stilaan mee op de muziek en ik besef dat beweging ontroert, vrijheid in beweging is geen evidentie, kijk op straat, we zijn niet vrij tenzij in gesloten en daarvoor bedoelde ruimtes. Greet staat tegen de muur in rood licht, Laurie breekt haar muurtje af, Michiel jongleert al dansend als jonge clown, we leunen op elkaar, hebben elkaar nodig, duwen elkaar terug weg, drinken samen, slapen samen en laten de wereld even voor wat hij is. Symbolisch slechts één telefoon die week, Brahim van telenet, midden in onze Bach-choreografie, de berekende buitenwereld. Het monster van Inge, de lievevrouwen op het kostuum van Annelies, de hoge hakken van Amaryllis, de moscow-discow trein met Isabelle, de ferme kop van Floortje,... even verwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten