Na een week intensief dansen, weg van de wereld, lik ik mijn wonden, verzorg mijn pijnlijke spieren, en zoek naar de volgende stap, probeer nieuwe schilderijen te maken voor de openingstentoonstelling open ateliers wat niet echt lukt, alweer een moment van bezinning en nadenken of beter aanvoelen welke richting het nu weer uitgaat. In een creatief proces is er duidelijk steeds input nodig, de motor wordt even stilgelegd, en nietsdoen of dagdromen wordt een noodzaak, wat voor mij geen evidentie is. Ik bijt me graag ergens in vast en ga er dan 100% voor, een iets te late beroepstest wees onlangs uit dat ik een geschikt uitvinder zou zijn. Dus nu leg ik er me bij neer, bos en zee, eten met vrienden bij nieuwe facebook-vrienden, denken over mijn danssolo op 11 september, foto's nemen, praten, opladen en terug die vonk vinden die het proces in gang zet... en een fractie van een seconde denk ik dat een bureaujob iets gemakkelijker zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten