schoonheid moet niet ver gezocht worden, de idiote discussie of iets mooi is of niet vervalt in de natuur, je moet er oog voor hebben en kunnen genieten van mos op een dak uit schist op de watermolen uit 1778, de sedums tussen de rotsen, de wilde venkel tegen Mont Lozère, het korstmos op de stam, de bosaardbei in de scheur in het midden van de weg, de witte vlinders op de wilde distel tegen de blauwe heuvels. En ondertussen hoor ik achter mij in een huis een vrouw idioot theatraal en hees schreeuwen, de longen uit haar lijf, het kind huilt, de man roept in een vreemde taal... oeps en nu een klap, ik vermoed dat het niet goed komt, leve de stad en zijn immigranten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten