Als ik in de hut in het bos zit, valt het mij telkens op hoe weinig plaats je nodig hebt om te leven. Mijn thesis tijdens m'n architectuuropleiding ging over minimale ruimtes, de compactheid, fantasie en inventiviteit, snelheid van bouwen, eenvoud en vooral financiële haalbaarheid leken me logische architecturale noodzakelijkheden. Blijkt dat banken geen lening geven voor te goedkope kleine woningen, aannemers er niet willen aan beginnen en stedenbouw minimum afmetingen voorschrijft. Deze documentaire wekt de architectenmicrobe weer even tot leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten