Ik word wakker, maak met een houten kop ontbijt klaar voor de gasten, smijt voor mezelf spek en eieren de pan in, snij enkele sneden emmerbrood en was mijn appel, bright mood thee erbij, neem de trein naar Brussel en beland op het festival quartier maritime in Jette. Het eerste half uur voel ik me de misnoegde Antwerpenaar, U kent hem wel, maar dan plots begin ik te genieten van de extreme mélange van culturen, opgeklede Indische kinderen, Marrokaanse moeders en vaders, in alle gradaties van bedektheid of religiositeit, en hun kroost, halfbloed gezinnen, hilarisch idiote en waarachtig fantasievolle circusartiesten, Compagnie Carotte Vapeur,
die een act geven waarvan ik achterover val, de ganse straat die een dans leert van de plaatselijke capoeira jongeren samen met de gezette, Afrikaanse vrouw, op luide muziek, Joelle Milquet maakt foto's, naast mij staan wilde jongeren op fiets, ik hoor portugees, frans, nederlands, marrokaans, de lucht vol rook van turkse worst op de barbecue, mooie vrouwen met sluier verkopen bladerdeeg met groenten, de franstalige vrouw legt ons het plaatselijk buurtplan in perfect nederlands uit. Ik bestel witte wijn, geniet van de chaos, zie een russisch kind met flaporen op een fiets passeren en krijg zin om te glimlachen tegen iedereen, de kans is groot dat ik het ook doe. In de uitzonderlijk mooie Tour & Taxis hallen zie ik Hip Cirq Europ', veertien jongeren hun lijf en ziel gebruiken om doorsnee levens te bezweren en te geloven dat er meer is dan zekerheid en mainstream entertainment, meer dan het kunstmatige televisie familiegevoel... Ontroerd worden door het leven is prachtig en daarom trakteer ik me op enkele glazen rosé, want uiteindelijk heb ik dat verdiend, enkel en alleen al door hierheen te komen en geduld te hebben, oogkleppen vallen ooit af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten