Ik ben bamboe, onkruid maar dan van uitstekende kwaliteit. Een stuk wortel volstaat om uit te groeien tot een bos taaie stengels, zo hard en stevig dat het stellingen bouwt, ondersteunend met de nodige flexibiliteit om stormen te doorstaan. De takken laten zich gewillig onder handen nemen door de wind, uitlopend in frivool ruisend gebladerte blij genietend van zijn vrijheid. Af en toe dient gesnoeid om licht te brengen en z'n omgeving terug te laten ademen, nieuwe scheuten in het verschiet, in volle lente de lucht inschietend als vuurpijlen vol feest en vreugde. En ook al verliest hij gestaag al z'n bladeren, hij blijft altijd fris en groen, vol grondwater, dauw en regen. In grote mate onafhankelijk maar geregeld steun nodig als het de lucht opzoekt. O heerlijke bamboe, ik leef in U. Blijf uzelve, dan doe ik hetzelfde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten