Elke keer als ik er passeerde vroeg ik het mij af. Of er echt iemand woonde in die kleine tent in het midden van het park te Brussel. Zeker in deze tijd waarin een scheet beboet wordt. Het leek me quasi ondenkbaar. Vandaag liep ik terug voorbij de plek en de tent was weg. In de plaats stond er een kruis, een sigaret, bloemen en een spijtbetuiging. De bewoner van de tent is dood. Chagall in het museum confronteerde mij een half uur later met de evolutie van het leven, z'n eerste werk intrigeerde mij, een kinderlijk geschilderd zelfportret, ontroerend éénvoudig, stuntelig en eerlijk, geen rekening houdend met conventies. Verderop evolueerde zijn werk meer symbolisch en christelijk geïnspireerd, een blote vrouw in de lucht boven een dorp, de kunstenaar afgebeeld als engel of gekruisigde christus, als slachtoffer van de zware oefening in het zich verwijderen van als waar beschouwde vanzelfsprekendheden van de maatschappij. Parallelle werelden waartussen geen link bestaat tenzij verkoop en het zichzelf financieel overeind houden. Dat tegenwoordig de politieke trend bestaat om net die link niet te willen maken en er zelfs een vernietigend oordeel over te vellen stemt mij ongerust. Ik ben ervan overtuigd dat net die verbinding de wereld kan redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten