Huizen, vooral veel achterkanten vanop een balkon op de derde verdieping, de zon schijnt, het is koud en een vliegtuig stijgt moeizaam volle kracht de lucht in, pal boven mijn hoofd, een loodrechte lijn door mijn centrale as omhoog, vol met andere mensen op weg naar een andere plaats, rond, niet plat zoals de landkaarten mij deden geloven, waarbij Amerika aan de tegenovergestelde kant van Rusland ligt, twee kunstmatig gecreëerde uitersten, in realiteit gescheiden door een smalle zee-engte, links en rechts vormen bijna een entiteit, de rook van mijn sigaret, een tas met seventies bloemenprint vol koffie en een scheut halfvolle melk, blote voeten die kunnen dansen, de wijde wereld in ter plekke, een reis in oneindigheid behoeft geen verzet, laat staan verre verplaatsing, ijlheid van geest opklimmend tegen eeuwig besneeuwde, staalharde rotswanden, vertrouwde oertonen diep in mijn oor als echo's van het universum, de desolate confrontatie met de oceaan, reusachtige baarmoeder van alle leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten