polysociaal

Het is één van de grootste veranderingen in de voorbije vijftig jaar, waardoor ik voel dat ik deel uitmaak van een oudere generatie. De poly-sociale ik generatie die afspraken maakt, communicatie voert van op elke plaats en elk moment via sociale netwerken en iPhone om diegene uit te kiezen die op dat moment het beste past bij het vergezellen van de uit te voeren aangename of minder aangename taak, vrijetijdsbesteding of intiemere aangelegenheid. Ik constateer dat ik mij daar niet altijd goed bij voel omdat ik mij plaats in de positie van één van het netwerk en niet in die van de IK-persoon. Net zoals ik als tiener geleerd heb afspraken te maken via telefoon of brief waarbij een nauwkeurig uur en plaats werd vastgelegd om enige vorm van ontmoeting te realiseren, moet ik mij nu aanpassen aan de nieuwe trend om te freewheelen met mijn sociale contacten. Het heeft natuurlijk zijn voordelen en creëert een enorme rijkdom in mogelijkheden, maar dan moet men van de IK-persoon uitgaan en niet vanuit het ter beschikking staande netwerk. Ik hoorde gisteren nog twee jonge mensen tegen elkaar: 'kom jij donderdag naar dat feest? Misschien, en jij? Ik zal wel zien. Op dat moment weet geen één van beiden A/ of ze gaan B/ of ze elkaar zullen zien. Geen echte afspraken, het moment zelf zal beslissen wat, waar, met wie en hoe. Het is de overgang naar het uitsterven van unieke banden en (valse) beloftes, en dat vergt enige oefening om in te zien dat de eeuwigdurende liefde, eeuwige trouw, unieke vriendschappen of chronologische zekerheden ouderwetse begrippen worden die geen kans meer maken. Het is een trend.