 |
| C'est le moment de planter... - stift en waterverf op papier |
23 dec 2011
22 dec 2011
21 dec 2011
20 dec 2011
19 dec 2011
transformatie
Vandaag is het mijn verjaardag. Ik word ouder. Ik ben de derde oudste danser bij 'het genootschap der edele delen' van Jo Heyvaert. Vorig weekend dansten wij, mannen, twee volle dagen in Anderlecht waaronder een workshop door Peter Jasko van Les SlovaKs, energiek, fysisch. Na vier jaar dansen alweer dat moment van valse schroom, niet durven laten gaan, geremdheid om te bewegen. Waar deze, bij de meeste mensen aangeleerde angst vandaan komt lijkt me een interessante vraag. 's Avonds kwam ik uitgeput maar springlevend, nat van de regen en pijnlijke rug thuis, en keek naar 'Dancing Dreams' over de dansvoorstelling 'Kontakthof' van Pina Bausch, maar gedanst door jongeren tussen 14 en 18 jaar zonder danservaring. Knal! Net zoals bij de film Pina, werd ik alweer ontroerd, deze keer trachtte ik te voelen waarom. Mijn vermoeden? Ik zie mensen die hun emoties durven laten gaan, eerst met een fundamentele onzekerheid en faalangst, maar uiteindelijk sterker verschijnen, een soort van tweede aard voelen die in ons allen schuilt. Kijk naar de dansers en zie hoe zelfzeker ze worden, hoe ze stralen en van binnenuit werken, wat een présence en ode aan het echte leven. Hedendaagse dans kan dit bij mensen naar boven brengen. De plastieken danseres die ik vandaag kreeg danst non-stop voor de magnetische spiegel. Black Swan viel me dan ook tegen nadien.16 dec 2011
15 dec 2011
storm
M'n hoest zit diep, ergens net boven het hart, en houdt me wakker 's nachts. Ik glijd dieper de winter in, voel me zwak in het hoofd, sliep tot de middag, hou de rolluiken toe. Het enige dat me vandaag te doen staat is een kerstboom kopen, ajuinsoep maken en yoga. Ik kies een dikke boom, laat z'n wortel afzagen en leg hem in z'n net het terras op. Die mag vannacht de aangekondigde storm trotseren maar zal maandag in de living naast het haardvuur opgesteld worden, 't is m'n verjaardag en 'k hou dan een pyjamadag, dompel me onder in kerstballen en ouder worden. Nu scheer ik m'n haar op 3mm, lig in een heet bad, dat was te lang geleden, Klara op de achtergrond. Door het figuurglas van de ramen zie ik de schimmen van de geraniums die nog steeds bloeien, zij het met gedrongen en donkerder rode bloemen, ze bewegen nerveus in de opstekende wind. Ik zie op m'n netvlies kastelen verschijnen, boedhistisch of niet, meditatie op de grond, buiten sparren, grote mokken koffie, de geur van zoete kamperfoelie en kruidnagel, razende wolken, en even klopt alles. Ik schrijf m'n blog en zet Loscil op, de cd Endless Falls, die ik in de bib meenam op basis van de hoes, een electronisch muziekproject van de Canadees Scott Morgan en geniet van m'n ontdekking.
14 dec 2011
FLOWERMAN
Ik sta voor de afdeling tijdschriften in de SPAR van Eindhout, en merk tussen alle roddelkaften en doodsaaie en totaal inspiratieloze NEST-interieurcovers, een tijdschrift dat er uitspringt. FLOW met een matte kaft in ouderwets wenskaartenkarton, inclusief glitterletters, sneeuwlandschap met bambi, een engel met hert, kerstboomvogel op het dak en hou me niet in, grijp het, leg het tussen de soepgroenten en vertrek. Flow is een tijdschrift bedoeld voor vrouwen, welk tijdschrift niet denk ik dan. Ik geniet van de vormgeving, verschillende soorten papier en druktechniek, ingelijmde schrift, inpakpapier, en snuif de geur van de inkt op. Inhoudelijk geen verrassing, mindfulness voor huisvrouwen om het oneerbiedig te benoemen, maar met deugddoende zalving in deze moeilijke en barre tijden, de teksten zakken niet onder de grens van het onozele. Het is iets dat me al langer bezig houdt: Past de markt zijn lay-out en publiciteit aan aan z'n zogezegde doelpubliek, gebaseerd op saaie en ouderwetse clichés? Of is er een andere mogelijkheid om mensen te bereiken, met meer moed en durf? Ik denk dan vooral aan de nieuwe frisdrank van Jupiler 'voor mannen'. Een 'stoer' blik met een agressieve stier erop, FORCE! als titel en rood, zwart en zilver als kleuren. En toch blijft het een frisdrank. Zou een frisdrank met gekleurde grafiek of figuren en een vriendelijke titel slechter verkopen? Ik stel me een blik frisdrank voor met mijn 'flowerman' erop, (getekend in Toscane in mei dit jaar) wie weet met dezelfde naam, vrolijk, sprankelend, verfrissend en minder agressief. Of ben ik nu een mietje?
 |
| FLOWERMAN! fris, optimistisch & verhelderend |
12 dec 2011
sub rosa
sub rosa is een latijnse uitdrukking die onder andere 'nog in ontwikkeling' betekent, toepasselijk bij m'n zoektocht naar zingeving en ontdekkingen door schilderen en tekenen. Het is ook de naam van het nieuwe boek van Herman Konings, professioneel trendwatcher en vriend. Herman en Régine waren er ook bij op m'n geslaagde vernissage 'Exercices Pratiques', veel volk, twee sterke DJ's 'böky bros' die tevens de sub rosa mix creëerden voor de uitgave van het SUB ROSA-boek waardoor er tot in de vroege uren werd gedanst, ik vind het fijn om m'n kunst ruimer te verbinden met een uitgekiende & versterkende sfeer, muziek, licht, locatie en mensen. Ik las het boek aan de gaskachel op de navolgende dagen, wachtend op bezoekers en werd verrast door het toegankelijke format, de frisse aanpak en slimme mix van eigen teksten en inbreng van anderen in z'n vakgebied. De prikkelende rosa staat voor Radicaal, Openhartig, Saamhorig en Aanstekelijk en dat alleen lijkt me al een prima uitgangspunt in tijden van crisis en pessimisme.
PRIK... ik denk dat ik er volgend jaar weer flink tegenaan ga!
10 dec 2011
6 dec 2011
Berlijn-Japan-China-Frankrijk
 |
| olieverf op karton -Berlijnse bokser boven hoed uit Zuid-Frankrijk, keramiek uit Japan lantaarn uit China in onze hal foto: Bart Kiggen |
dennennaalden
 |
| elementaire delen - acryl op canvas |
het huis waar ik exposeer
daar woont een vrouw
uit Finland
zij vertrok gisteren terug naar het noorden
ze zag mijn bed van dennennaalden
en voelde de kracht ervan
maar zag onmiddellijk dat
ik de bladeren georganiseerd had gelegd
wat ze niet fijn vond
ik was blij en gaf toe
dat het hoort bij m'n gevecht tussen
organisatie en chaos
leven en dood
recht en organisch
5 dec 2011
4 dec 2011
EXERCICES PRATIQUES
...en dan, na een ganse week opbouwen is het moment aangebroken. Acht maanden werk hangt in een ruimte in de Bleekhofstraat, fluimende Marokkanen passeren het huis of rijden me bijna van het voetpad, Borgerhout toont zich op die plaats als een grauwe achterbuurt. We eten nog even in de Réfectoire, ontsteken alle lichten, zetten rode en witte wijn klaar, de eerste gasten arriveren, het feest kan beginnen, Inge is er onverwacht ook bij, Paul en alle andere dierbare vrienden zijn opgedaagd en zijn dierbaar genoeg om eerlijk hun mening te zeggen over m'n 80 schetsen en 15 schilderijen, sommigen vermoeden dat het om een groepstentoonstelling gaat. Schilderen of tekenen is voor mij alleen niet voldoende, het is in eerste instantie een zoektocht naar een manier van expressie van wat er zich in mijn hoofd afspeelt. Maar ik hou er van dit medium te verruimen door de juiste locatie, combinatie van m'n werk, sfeer, wijn, muziek en mensen, net zoals ik in m'n grafiek probeer los te komen van de rechtlijnigheid en toe te geven aan de chaos van het leven. Het is dan ook fijn om er zelf afstand van te kunnen nemen, beseffen dat er mij nog veel werk te wachten staat, en dan aan de andere kant te horen dat mensen sommige afbeeldingen niet begrijpen, of ongemakkelijk worden omdat ze het niet kunnen verklaren. De differentiatie in stijl noopt een individu ertoe aan, te zeggen dat ik m'n stijl nog niet gevonden heb, een ander vindt dit nou net mijn stijl. Stijl of geen stijl, dat is het laatste van m'n zorgen, ik krijg gewoon terug zin om verder te gaan, in m'n ontdekking van de kracht van het beeld, ook in combinatie met taal, Lies discussieert heftig over de frustratie van een tuinarchitect door de beperking van visie over ruimte en het gebruik of niet-gebruik er van, net zoals ik die had over de enge visie over architectuur die er bestaat onder mensen of het gemis aan een globale stedenbouwkundige visie van overheidsmensen gericht op de toekomst. Haar idee om water terug water te laten zijn, stel U voor, waterplanten en gezond water in de Antwerpse dokken, licht geniaal, raakt mij in al z'n éénvoud. De rechte lijn versus complete chaos, het aanvaarde versus het niet-aanvaarde, kunstmatigheid versus leven, een boeiend gegeven om op verder te werken. Want geef nu even zelf toe, leeft U in een recht lijn?
EXERCICES PRATIQUES - nog 10 & 11 december van 14 tot 18 uur in de Bleekhofstraat 44 te Antwerpen
Abonneren op:
Posts (Atom)