interview met Geert door 'coffeeklatch'

31 mei 2008

het wonder


Vrijdagmorgen, de aannemer belt dat hij een half uur later zal zijn op de werfvergadering, dus zit ik thuis en zet de tv aan (lekker Engels BBC-gevoel, overdag tv kijken als iedereen werkt). Op Nederland beland ik bij een programma, club van 100, dat me onverwacht aangrijpt.
Claudia, 21 jaar, sprong 2 jaar geleden uit het raam van haar 'kot' en belandt in een coma, ontwaakt uiteindelijk en gaat behoorlijk gehandicapt door het leven. Haar moeder werkt dag en nacht aan haar revalidatie, het is duidelijk dat het meisje geestelijk volledig ok is, maar gevangen in een lichaam dat niet meer mee wil. Hoe leven met enorme beperkingen als je dood wilde..? Knap en ontroerend gemaakt, directe vragen en eerlijke antwoorden, onuitputtelijke levenskracht om te overleven met de nodige humor, nuchterheid, verdriet en energie. En zeggen dat ik net ervoor mij zorgen maakte over een vergadering... Snel ogen gedroogd, zeer traag op de fiets gezwengeld, genietend van de vanzelfsprekendheden in het leven.

http://player.omroep.nl/?aflID=6153790&md5=d94e992b0340b5d249e5d42759ba37a9

schaapwel

Jan, onze yoga-leraar, danst een voorstelling voor peuters

Wij behoren tot het deel van de bevolking dat niet instaat voor het verderzetten van een nageslacht, dus twijfelden we even om te gaan... maar dan toch, op een zonnige zaterdagmiddag trokken we naar Rataplan en bevonden we ons opeens tussen moeders en vaders met kleine feetjes in roze tutu's, grappige bazekes met kleurboek en potloden, kleine mensjes. Het duurt een half uur, maar gedurende dat moment zat ik met open mond vol verbazing te kijken naar een frisse en heerlijk magische voorstelling en werd geraakt door de waanzinnige reacties (O-oooh...), aandacht en verwondering van de kinderen. Ik wist niet dat peuters zo stil en aandachtig konden zijn... én supergrappig! Fijn eraan is dat ze op zeer jonge leeftijd een dansvoorstelling meemaken, die iets vanzelfsprekend als gaan slapen en alles wat er bij hoort, vertaalt in een poëtische sfeer met maan, met laken, met washand en zeep, via wonderlijke mimiek en danskunst. Een frisse ervaring!

30 mei 2008

stem

Dusty Springfield, grote ster in de jaren '60, zwoele zuivere stem, fin de carrière 1970. Overleed aan borstkanker op 59 jaar. Inspiratiebron voor sterren als Amy Winehouse.

overgrootouders steenbakkerijen Niel


Pieter Augustijn Verbruggen ° 1866 & Maria Catharina Pauwels ° 1870 links
grootvader Kamiel Verbruggen ° 1899 staat derde van rechts
ieder met zijn eigen geit

29 mei 2008

soms wordt het te veel


ok, het is niet direkt wat je verwacht van een architect, maar soms is de verleiding te groot, en heb je behoefte om, na alle problemen, stress, aannemersperikelen en discussie, op je kop aan een paal te gaan hangen... ik raad het iedereen aan, een beter middel tegen stress is er niet.

portret


zelfportret 29-05-2008

22 mei 2008

vreugde en tederheid

De Singel, één van de knapste gebouwen van België (arch. Leon Stynen), veel volk op de brede trappen, verlichte binnentuinen met tijdelijke installatie van Petra Blaise bekeken door de organische ramen. Stefaan Beel bouwt momenteel de veelbelovende uitbreiding ernaast, fijn om te zien dat cultuur een tempel heeft. Veel ruimte om naar de rode zaal te wandelen, vrienden te ontmoeten, op de eerste rij plaats te nemen en af te wachten. Dansers staan al op het sober ingerichte podium met vleugelpiano waarachter Alain Franco zal plaatsnemen, een pianist die o.a. Bach, le clavier tempéré zal spelen op zijn dooie gemak, alsof hij een tas koffie drinkt. Negen jonge dansers dansen gedurende twee uur de sterren van de hemel, zonder overbodige ensceneringen zoals zo vaak het geval is, met een aanstekelijk plezier voor zichzelf en de ander, vol levenskracht en energie op en zonder muziek van Schönberg, Bach en Webern. Er wordt gespeeld met meetkundige principes en improvisatie vanuit de muziek en de dans. Rosas voelt de tijdsgeest aan en werpt een extreme dynamiek voor onze voeten, laat ons met open mond deelnemen aan het spel van romantiek en ontluistering, choreografie en improvisatie, muziek en dans. Dit is genieten van het leven...


portret


zelfportret 22-05-2008

18 mei 2008

coole cosmopolitan



Ik heb een zwak voor Sergio Mendes & Brasil 66, niet de Sergio Mendes van de laatste 30 jaar, maar die uit de jaren '60. Perfecte coole bossa nova-jazz met James Bond-allures, Wallpaper-sfeer avant la lettre. Ik denk terug aan onze eerste pick-up, de langspeelplaat van hem met zwoele sixties vrouwen en gebruinde zeemannen met rolkraag, op de hoes relaxed onderuit in een zetel. Als vierjarige kon ik eindeloos naar hem luisteren en herinner mij de sfeer toen als cocktail-tijd, de eerste reizen naar Spanje, zakenrelaties met sigaretten op bezoek, modelappartement met hoogpolig tapijt, lamp met kunstvezels in halve bolvorm van kleur veranderend, James Last, gebloemde gordijnen, Hair en de opkomst van exotisch fruit. Pure klasse, maar voor wie de '60-sfeer er niet bij voelt, hoogstwaarschijnlijk Grand Bazar-muziek... een Cosmopolitan graag!

16 mei 2008

onaardse krankzinnigheid

Tijd geleden, een 'cultuurfilosoof' verkondigt in de Standaard dat 'de fascist' le Corbusier verantwoordelijk zou zijn voor de rellen in de Parijse banlieues, vanwege de doortrieste woonblokken, gelukkig werd mijn repliek gepubliceerd. Marseille, unité d' habitation , woonblok, in de volksmond bij de opbouw huis der krankzinnigen, hotel, appartementen, winkels, kantoren, kindercrèche, horeca in één. Landschap op het dak, dak en omgeving als één landschap, bewoners drinken hun koffie in de hotelreceptie alvorens naar hun werk te vertrekken, gemeenschappelijke ruime gangen en publieke ruimtes vol klaar licht, perfecte zichten, ruwe materialen in combinatie met heerlijk glas en kleuren, midden een dennentuin met sportvelden, uitzonderlijke vormgeving en architectuur die je spannend laat ontdekken, onaards genieten en voelen: dit is (was) goed, dit is niet van deze wereld.


http://www.hotellecorbusier.com/

15 mei 2008

suikergoed en verval

Pinkstermaandag, zon, drie uur genoten van de Nationale Plantentuin te Meise, voormalig kasteel van Bouchout, 92 hectare werelderfgoed, waarvan het onderhoud en de instandhouding geboycot zou worden door de franse gemeenschap omwille van politieke redenen, alhoewel overgedragen aan de Vlaamse gemeenschap in 2000. Zeer indrukwekkend waarin een land lullig én groots kan zijn. Vandaar richting NTG in Gent waar Pearl Sweetlife haar nieuw boek voorstelde (Zeeduivel voor Amalia), alias Oscar van den Bogaard en Steven Van Watermeulen, in een zelfingenomen showopvoering met foute sterallures (ok, er wordt gegoocheld op de dunne lijn tussen camp en serieux, maar wat dan nog...), inclusief de steeds weerkerende glitterbol die de verschillende facetten van de mens weerspiegelt, we zijn uiteindelijk allemaal innerlijk, en dus onzichtbaar verwond, niet? Nadien werden we gelukkig door de gastheren getroost met champagne en taart op het Sint-Baafsplein, leuke vrienden en mijn voormalige opgekuiste, autoloze en vervlakte studentenstad ontmoet, om in het holst van de nacht te paard de autostrade te bestijgen ons kasteel tegemoet, op de achtergrond Michael Jackson door de boxen...

Zie

2 mei 2008

als 't maar beweegt!

door deze foto genomen door geert 2 op het idee gekomen...









Alexander Calder (1898-1976) heb ik lang geleden leren kennen in Parijs, met dit filmke (1961), een circus uit ijzerdraad en kurkenstoppen gemaakt in de jaren '30. Vol overgave laat hij het dode materiaal tot leven komen, op de achtergrond zit zijn vrouw, met een doodnormale air, de begeleidende muziek te draaien op een platendraaier. Later ontdekte ik zijn mobielen en momumentale stalen sculpturen. Jean-Paul Sartre was een fan: "Un objet de Calder est pareil à la mer et envoûtant comme elle: toujours recommencé, toujours neuf." ("Een werk van Calder is als de zee en even betoverend: altijd hetzelfde, altijd anders."). Zijn 'wervelend oor' sierde de centrale vijver van het Amerikaans paviljoen op de Expo '58 en staat na jaren van verval op de Kunstberg te Brussel.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Calder

ex-Vlaanderen


Clairmarais, 10 uur 's morgens, de gids loodst ons door het moerasgebied doorkruist door waterwegen ontstaan door turfontginning, onder dramatische wolkenhemels, 100 wilde zwanen in een lenteweide, ex-Vlaams gebied met boottocht nadien, 8 miljoen bloemkolen. We dwaalden door de gotische kathedraal van St-Omer, vreemde streek met Cassel op de berg vanwaarop weidse panorama's en middeleeuwse huizen, stuk spek met mosterdsaus, potjesvleesch en frieten nadien met een troebel hopstreekbier, Etoile du Nord uit de fles.