Vakantie is de periode dat je jezelf volledig kan overleveren aan een boek, in dit geval 'Italiaanse schoenen' van Henning Mankell. Na de roman van Paul Auster - 'Man in het duister' die mij niet kon bekoren vanwege zijn rammelend 'scenario' en te Amerikaanse benadering van een gezinsleven, greep dit boek ons naar de keel. Elk woord, elke zin ontroert. Het boek vormt een geheel dat klopt, ongelooflijk aangrijpend is en je meesleept in de vragen en onbestaande antwoorden van het leven. Wat doet het deugd om te ontdekken dat er schrijvers zijn die het leven begrijpen of juist het niet-begrijpen ervan kunnen delen, dat de natuur een belangrijk aandeel krijgt in deze indringende roman is dan ook niet toevallig. Lees en voel mee hoe we onszelf afzonderen van de wereld uit angst om verlaten te worden, angst zoals Carravagio deze verbeeldde in zijn schilderijen.
'Mijn Italië' van Luc Devoldere was voor mij ook een openbaring. Het is een boek over alle aspecten van Italië, over verleden en heden, over Passolini naast Mussolini, de Etna naast de mijnramp in Marcinelle, het al dan niet bestaan van een volksaard, het dubbelzinnige oorlogsverleden, soms moeilijk te vatten maar met een zeer intelligente benadering van een serieuze brok informatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten