ik drink mijn tas thee, een tas koffie zou beter klinken én smaken, ik besef het, maar af en toe moet een mens sommige zaken even terugschroeven, om deze dan even later weer op te nemen en er extra van te genieten, een tas thee dus vandaag op het terras, het is heerlijk rustig, zoals zomermorgenden in het weekend soms kunnen zijn, en daar is ze opeens, één mus, de eerste, ik zweer het, in tien jaar tijd, in de tuin, en geniet van het stomme getsjilp, tsjìlp! tsjìlp! een geluid uit de tijd dat ligusterhagen nog bestonden, de zomer eindeloos was en moeder de broodkruimels uit het tafelkleed klopte op het gazon, en die ene mus maakt me gelukkig, als een sprankeltje hoop met vleugels dat even vanuit een boomtop tsjilpt dat alles wel in orde zal komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten