angst is een slechte raadgever... en toch kan angst mij terug met beide voeten op de grond brengen, duidelijk maken waar het om gaat, wat belangrijk is, zolang die angst van tijdelijke aard is en niet ziekelijk wordt. Dokters, sterven, verlatingsangst, faalangst kan mij er toe brengen om me, daar zijn we weer, loser te voelen in een maatschappij die de eeuwige jeugd en een gespijsde bankrekening als grootste deugd beschouwt. Ik maakte de vitrine van BOND in Hasselt, stak veel tijd in de voorbereidingen, Warhol begon ook met etalages dacht ik voortdurend, ik ben zeer tevreden met het resultaat, boost van vertrouwen, snelweg op, Mr Oizo op de autoradio, vandaag sta ik het appartement TOIT te kuisen, ga naar de dermatoloog die me één dezer een stuk uit het been zal snijden, fiets naar huis niet zonder een grote zak bloem te kopen in de AVEVE in de Nationalestraat, open thuis een fles rode wijn, zet Luiz Bonfa op en schrijf deze blog met de indringende geur van de, in de Provence gekochte stukken zeep naast mij, maak vers gemaakte soep met tomaten van een boer uit de Kempen, het leven maakt onvoorstelbaar gelukkig en vaak diep triest. Alles heeft een keerzijde, die perfecte relatie, die geweldige job, een leuk huis, zelfs mezelf. De eerste die verzekert dat het leven een makkie is... liegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten