belde me, of ze een interview mocht afnemen over hoe ik woon en leef, over stijl en welke plaats een huis inneemt. Dat ik m'n huis zie als uitvalsbasis, als plek waar ik kan voelen, leven, maar vooral fantaseren op mijn manier wars van elke vorm van conformisme. Dat ik sinds een aantal jaren probeer uit m'n schulp te kruipen, minder te kiezen voor het zekere en het onzekere een kans geef. En toch nog moet m'n partner me een schop onder mijn gat geven om toch enkele dagen Ruhrgebied in te lassen, me af te zonderen in een bos, of zelfs gewoon de trein op te stappen richting Brussel zoals die dag, Jeff Wall tegemoet in BOZAR. Ik wachtte in het gigantische station van Antwerpen, zag mensen ook wachten, vertrekken, aankomen, weggeleid worden door security, zette me tussen onbekende passagiers en vloog door de velden, voelde direct waarom dit belangrijk is, onhechting, loskoppelen, van richting veranderen...
Ik moet dit meer doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten