Parade

Wat een plezier, wat een kleuren, wat 'n gevoel!


Parade, made by Charles and Ray Eames, 1952
http://eamesoffice.com

beste NULL

Ik kreeg gisteren een mail waarin werd gemeld dat iemand klacht had neergelegd voor inbreuk van copyright in mijn blog. Het betreft een eigen recept uit januari 2011, 'simpele vis', dus kan het alleen de bijgevoegde foto zijn van het stuk rauwe vis, een tilapia filet, tenzij iemand m'n uitstekende recept wil claimen natuurlijk...

Vandaag krijg ik een andere verrassende mail en die vind ik aandoenlijker, ik laat U meegenieten:

Beste Zimmo.be gebruiker,

Woensdag hebben wij u in een e-mail aangesproken met : 'Beste NULL,'

Het woord ‘NULL’ zou geïnterpreteerd kunnen worden als 'een nul', waardoor het zou kunnen lijken alsof we u zo noemen. Het was uiteraard niet de bedoeling om u, onze zeer gewaardeerde surfer, respectloos te behandelen en zo aan te spreken.Vandaar onze oprechte en welgemeende excuses.


Dit maakt mijn dag goed...

het genootschap der edele delen

10 mei 2012 - 12u30 tot 13u30 op locatie: Zinnema te Anderlecht

Voor het laatste Broodje Brussel van het seizoen trekken we de straat op met de dansparade van Het Genootschap Der Edele Delen

Ikke in actie...

Het Genootschap der Edele Delen is een nieuwe hedendaagse dansgroep voor mannen. Sinds het najaar van 2011 werken 20 dansers van alle leeftijden in Zinnema aan dit unieke project. De dansers hebben allen een verschillende (of geen) dansachtergrond; hiphoppers, ballroomers en klassieke dansers van jong tot ouder. Sinds het najaar 2011 hebben zij zich voor een gezamenlijk straatproject geëngageerd. Ze werken vanuit improvisatie, inleving en danstechnieken, eerder dan via het aanleren van vastgelegde choreografieën.

In september 2012 gaan ze in première met hun voorstelling die gebaseerd is op technieken uit de hedendaage dans en improvisatie. Voor deze meimaand leek ons een Broodje Brussel in openlucht een uitgelezen kans, want Het Genootschap trekt de straat op en danst in de buurt van Zinnema voor een eerste try-out van het materiaal voor hun voorstelling. Een feestelijke processie als ode aan mannelijkheid en aan dans. 

de aarde zoals U ze nog nooit zag

weg 7: de mens

De heilige maagd en de heilige Johannes

witgekalkt links en rechts van het ijzeren kruis

hoog boven Bomal sur Ourthe

een markt met polyester vesten

biogroenten in blauwe bakken

een hond houdt de wacht

la troupe et le ballet du Trocadéro is in aantocht

kayak sur l'/ op de Ourthe

mos op een stam

plastieken bloemen op een balkon

misselijk geel op betonstenen

weg 6: Hare Krishna

Chaos, een fijn woord, nog steeds regen en grijze wolken die over de heuvelruggen schuren, David Sylvian's Sleepwalkers is fantastisch op zo'n moment achter het stuur, het kasteel van Radhadesh is een half uur rijden, een parking, kiezels uit gebroken blauwe hardsteen, een serre met een Clivia op de vensterbank, mannen en vrouwen in oranje en wit, kriskras over het terrein, de andere wereld, vegetarisch eten en een Yogi-thee, Marayana-wierook, een paars katoenen hemd uit Nepal wordt het mijne, Barvaux als contrast, -50% sur prix affichés sauf mineraux et bien-être, Ciney blonde, de Ourthe treedt buiten haar oevers.

weg 5: twin peaks

Fantasie is noodzakelijk om te overleven. Het transformeert een kijker onmiddellijk naar het verleden, ziet de kwaliteiten van een vervallen huis, een lelijke baan, een kerkhof met Renaultgarage, laat de dreiging voelen die van het landschap uitgaat, verklaart waarom de bewoners hun huis feibel (da's lang geleden dat ik dat woord nog gehoord heb) blauw schilderden, doet duistere familie-intriges vermoeden achter een lelijke gevel met plastieken rolluiken, maakt van de regen het begin van de zondvloed, kortom inspireert en maakt lelijkheid draaglijk. 

weg 4: uit dank voor bekomen gunsten

Het regent hard, overal grijs, ik moet naar buiten. Ruitenwissers aan, traag de kronkelende asfaltwegen op, dorpscentrum, 50 merci! ik geniet van de somberheid, de natuurstenen huizen, afgedekte tractoren, rij via Delhaize, Lidl, Carrefour, Axa, pépinière en opslagtanks te Aywaille de reusachtige snelweg onderdoor, begin mijn klim naar de hoogvlakte, weet niet meer waar ik ben, La Reid, Theux, ok Banneux. Ik rij plots zonder te beseffen de lege mega-parking in het veld op, passeer gesloten serre-aanbouwen van cafetaria's, gesloten supermarkten met kaarsen en beeldjes, ga snel even pissen in de naar incontinente mannen stinkende toiletten in één van de fifties bijgebouwen op het terrein en begeef me naar het huis met de kapel ervoor, verder door naar de bron, het blijft gieten, niemand te bespeuren. Enkel voor het beeld staat een man met geopende armen, wrijft water uit de bron over z'n voorhoofd, zij staart onverbiddelijk in zijn gezicht. Ik bekijk vanop een overdekte bank het tafereel. Het ontroert me, het maakt me nostalgisch, ik vind het onvoorstelbaar mooi. In de enige geopende mega-maria-shop koop ik een kaars, ontsteek ze bij het huis van Mariette Beco, en staar in de kale linde ernaast, bedenk me dat de heilige maagd eerder aanwezig zou zijn in de nerven van deze boom dan achter de tralies en plastieken bloemen. Ik beeld me de bosrand in met de kleine arbeiderswoning, het donkere sparrenbos vol leven en de bron die ontspringt in de gracht erlangs, er is voor mij een relatie tussen architectuur en dit gevoel, net zoals de prehistorische grot eergisteren... het regent hard, de naalden zwaaien naar mij, de desolate parking zegt tot ziens. In de Delhaize koop ik op de terugweg: conf framboise, pain, jus 3 agrumes, carottes, Rapitala rosé, Domi cours 08, crackers LU, bougie parf lotus, pommes, toi choc fram, figue&noix, bouill GR 00Z, sel de mer A.

Maria op een kantoorgebouw

Ik zit op een half uur van Banneux, ik rij er straks heen. Het boeit me, het mysterie, het geloof van mensen, aan de rand van een bos, als een modern sprookje, geheime verschijningen in het donker en hoop op een mooie wereld. 

Zoekend op het internet vind ik deze geweldige  tekst met bijhorende foto, dit is genieten:

Op 12 december, het feest van Onze-Lieve-Vrouw van Guadaloupe, ontvangt Rita Ring, gehuwd en moeder van vier kinderen, haar boodschap in verband met de afbeelding een aantal dagen later. De daaropvolgende dagen volgen nog belangrijke boodschappen, met als uitspringer deze boodschap die overduidelijk verwijst naar deze tijden: "Ik verschijn aan u, Mijn kinderen, op een voormalig bankgebouw in Florida. U maakt van het geld uw God! Weet u hoe koud uw harten zijn? U keert Mijn Zoon, Jezus, de rug toe, voor uw geld. Uw geld is uw God."

violette vitelotte

Ik kocht vandaag een zakje knoestige aardappelen in Barvaux: vitelotte noir, négresse, zwarte truffelaardappel of Truffe de Chine, een oud aardappelras van onbekende origine en sta versteld van de kleur in mijn sla.

weg 3: controle

Gisteren schreef ik 'geen tv meer', enkele uren later zat ik met drie afstandsbedieningen voor het enorme flatscreen en keek naar 'the social network', de film over het ontstaan van facebook, of althans het geruzie er rond. Boodschap van de film: zonder scrupules, met dure advocaten en een beetje mensenhaat kom je financiëel ver. Vandaag blijf ik binnen, buiten is het bitter koud, grijs, er waait een venijnige wind. Ik lees het boek 'niet normaal' over de diversiteit in kunst, wetenschap en samenleving en geniet: vragen over biogenetica, ons verlangen naar lichamelijke perfectie, de film Gattaca over 'Validen' (genetisch geperfectioneerde mensen) en 'Invaliden' (natuurlijke geboortes), het vermijden en stigmatiseren van handicaps, de toenemende medicalisering van 'afwijkende' karaktertrekken (ADHD bijvoorbeeld) om onze economische maatschappij vol te houden, vandaar ook mijn vorige blog. Alles komt dus een beetje samen, ik toon U hieronder enkele foto's die ik nam hier in mijn Ardennen-chalet die de toenemende invloed van techniek op onze leefruimte duidelijk maken. Ik stel me de vraag of techniek een deel wordt van onszelf, net als ons virtuele personage op facebook, of onze vrije wil net beperkt. In hoeverre bepaalt de techniek in deze houten chalet mijn gedrag en manier waarop mijn geest werkt. Ik zit voor een groot raam en zie het met oranje stippen verlichte dal met aan de overkant een donkere statische bergflank met bomen, het stelt mij gerust, ik werd geboren met verschillende 'afwijkingen',  maar heb toch het gevoel dat dat nou net deze trip interessant maakt, net zoals een handicap of origineel afwijkend gedrag deel kan uitmaken van iemands leven. 

U ziet, stof om over na te denken, de inspiratie sluipt binnen...

genpets

Zijn we klaar voor biotechnologie? Kunnen juiste marketingstrategieën nieuwe markten aanboren voor de toepassing van biogenetica? Bestel nu uw biotechnologisch ontwikkeld huisdier verkrijgbaar in zeven verschillende karaktertypes!

Voor de catalogus en bestellingen, surf naar de website!
http://www.genpets.com/index.php

genpets is een project van Adam Brandejs

weg 2: de prehistorie

Ik ben al wat wijzer geworden, gisteren wou ik alles ineens, probeerde de surround, de honderden digitale kanalen, zag Jodie Foster vechten in een boeing, een deel horror in een ziekenhuis met scherpe messen, twee lelijke Thaise hoeren met een gsm in hun hand mij overtuigen om te bellen, ik at pasta met gehakt en tomaten uit blik, niet alvorens een volledig pak chips naar binnen te hebben geschrokt, overgoten met rode wijn. Ik kruip in mijn bed, het plastiek laminaat misvormt m'n aarding, val ogenblikkelijk in een diepe slaap waaruit ik plots wakker wordt, het raam staat open, buiten sterren en stilte, ik doodmisselijk. Ik denk aan de eigenaar die me gisteren ontving, zijn verhaal over de lievekenshoek, twee linden die het bewonderende koppel hun eeuwige liefde bezegelt, wat voor hem niet was gelukt, ik voel aan dat de sfeer in dit huis de reden kon zijn. Ik sta op, m'n bewegingen worden onmiddellijk vastgelegd door de sensor in de gang waardoor de halogeenspotjes in het verlaagde plafond aan gaan. Ongemerkt door het donkere huis lopen behoort dus ook niet tot de mogelijkheden. Ik kuis ziek de overschot van de smurrie in de pan op, maak alles proper en verwijder etensgeuren, drink wat water en kruip met een dikke trui terug, ik moest niet kotsen. 's Nachts droom ik dat er katten op mij slapen die hun nagels en tanden in m'n vlees zetten, en probeer om hulp te roepen naar de mensen rondom mij, die er niet zijn, ik kan geen geluid uitbrengen, alleen zweet ik de nacht uit. En dan is het morgen, ik zet een tas koffie, de zon schijnt, vogels zitten op het terras, beneden in het dal hoor ik spelende kinderen in de witte schoolbarakken, daal af van de helling, stijg op de overliggende bergflank, geniet van de vergezichten tot aan de horizon, neem foto's, probeer mijn tempo te minderen, loop langs de Aisne en beland op een prehistorische plek met grotwoning, in de grot is een doorgang naar de diepte. Vandaag geen tv, geen vlees, geen CD's da's al duidelijk...