graven

Ik schilder al drie volle dagen... overschilder wat ik in volle overtuiging schilderde, duik onder, graaf in mijn verleden, mijn geest, kijk, neem afstand, stel me plots tegelijkertijd vragen omtrent de vermeende keuzevrijheid in het leven, valse keuzevrijheid, eigen aan deze tijd, the sky is not the limit, dat is flauwekul. Ik stop nu met schilderen, ik krijg er niks meer bij, ben op, heb me volledig gegeven. Dan is het fijn om te koken, basisbehoeftes. Ik ben zwak nu, door het toe te laten want noodzakelijk als ik schilder, en vind op dit moment het leven redelijk absurd en belachelijk. Maar laat dat uw weekendpret niet bederven.