Twee dagen kuis ik ons appartement TOIT, tot het bereik van fierheid op eigendom, wat later kruis ik de kleine buurvrouw: "zeg, ik heb de petitie niet ondertekend, jullie doen niks verkeerd". Een interne ontploffing nam plaats, de eigenaars die hun appartement kochten in de jaren '70 hebben de buurt zo zien veranderen dat aanval het enige alternatief is. Achterbaks gekonkelfoes, mistroostige verbittering, overdreven gemoei, maakt dat ik vandaag mezelf een aardbeitaart koop, en een kerstboom, én lichtjes, alles om terug aan de positieve kant te geraken. Ik loop in de druilerige regen door de straten en voel plots terug meer aansluiting bij bakker André met zijn ontroerend volkse patisserie in de Diepestraat 55, de kerstlichtjes van de Krak, de Marokkaanse snackbars die stilaan meer geld beginnen te investeren in hun inrichting, herinner me plots hetzelfde gevoel als in Shoreditch, Spitalfields, tien jaar geleden. Na pasta met champignons, veel peterselie, tijm, peper, zout en pecorino, stap ik door de sneeuw naar Red Fish voor de opening van de tentoonstelling Torino-Anversa, een uitwisseling tussen Turijn (een fantastisch mooie stad) en Antwerpen in teken van hoofdstad van de jeugd en geniet van de fantastisch knappe ruimte en Vedett, kom Pepa tegen op straat, steek de sleutel in het slot, sluit de deur, schenk mezelf een glas Montepulciano D' Abruzzo in, luister naar Monolake en zucht... hoera! terug aan de positieve kant!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten